Aparte RPG: Lovely world

((Ben er weer, heb BB gekocht o__o))

Ryan knikte, En keek even Om zich heen. Waar was Dakota nou? Nergens te vinden.. Ind e verte zag hij haar dan toch uiteindleijk lopen. Met die buitenlander.. Achja, wat kon het schelen ook, Niet iedereen was sleht. Ryan dacht soms een beetje zwart wit: Of je was slecht, of je was goed. En Ryan wist niet echt waar hij die gozer moest plaatsen. Hij fotografeerde, Dat was een. En hij sprak aardig, kwam ook zo over.. Dus Ryan dacht dat het een aardige gast zou zijn. Dakota aarzelde even Voordat ze iets ging zeggen. "Gaaf.." Zei ze uiteindelijk, daarna gaf ze antwoord op zijn vraag. "Ik ben amerikaans. Mijn pleegvader," Ze rilde bij dat woord. "Was Engels." Maakte ze haar zin af, ze bekeek het meisje nog eens.

Zo rende ze terug naar huis, het was dichtbij, aangezien ze net een omweg hadden genomen, dit keer gingen ze ook tussen de donkere steegjes. Vreemd genoeg waren ze nergens te bekennen. Dat vond Lilly maar raar. Werden ze dan steeds slimmer? Het onderzoek zei van wel, uiteindelijk zouden ze in groepen jagen en een leider kiezen. Ze zouden plannen bedenken om de mensheid uit te roeien. Ze beet op haar onderlip. Het was een oorlog tussen leven en dood. Eindelijk kwamen ze bij hun huis. Het huis had een groot hek, hekken die je vaak zag bij de gevangenis. Voor de ramen zatten Ijzere luiken, deze waren openen om zon licht door te laten. In de avond zouden deze dicht gaan, zodat de zombies het licht binnen zouden zien. Elliot propte de sleutel in het slot en schoof het hek opzij. Het was een groot hek, aangezien de auto hier ook door moest kunnen. Lilly liep de oprit op naar de garage, terwijl Elliot snel naar binnen liep om wat extra dingen te halen. Lilly zuchtte en liet de garage deur ophoog gaan, een grote zwarte pick-up was te zien. Een grote landrover, daar mee kon je het vergelijken. Elliot kwam weer terug lopen en deed de kofferbak openen. Vele vuurwapens waren te zien, in vele soorten en maten. Er was ook een bak met munitie. ''Zo dit genoeg zijn?'' Lilly knikte, ''Heb je alles bij je?'' ''U-uhm een groot net en zwart doek, touw, mes, en een lokaas.'' Lilly trok haar wenkbrouw op, ''Lokaas?'' herhaalde ze. ''Ja,'' zei Elliot heel series. ''Wat dan?'' ''Nou jou.'' ''Wat?! Moet ik die smerige beesten naar me toe brengen?'' ''En afleiden,'' zei Elliot serieus. Lilly zuchtte, ''Waarom schiet je er niet gewoon 1 neer,'' ''We moeten er 1 levend,'' ''Oke. Heb je dan een verdovings pistool?'' ''Nope, we gaan er gewoon een vangen,'' ''En dan?'' ''Mee nemen,'' ''Ha, tuurlijk en die zombie aat zich meenemen.'' ''We slaan hem gewoon knock-out.'' ''Succes daarmee,'' zei Lilly en snoof. Ze ging zitten en keek in het handschoenen kastje. ''Een gaspistool.'' mompelde ze. Elliot deed de achterbak dicht en liep naar de auto. Hij ging zitten achter het stuur en reed de oprit af. De garage deur ging automatisch dicht en het hek werd gesloten door Lilly, die heel even snel uit de auto stapte. Nu reden ze naar de pier. Hopelijk stonden er nu ook echt mensen, wat haast onmogelijk zo zijn.

Dakota zuchtte even diep, Eigenlijk wou ze weer zo snel mogelijk terug naar Ryan.Want niet iedereen was zomaar te vertrouwen. Dakota's vertrouwen was compleet weg.. Niemand vertoruwde ze, Behalve haar beste vriend en tevens ook haar broer, tenminste, zo voelde het wel. Ze kende hem al twintig jaar. Even wierp ze een blik achterom haar schouder. "Ryan.." Zei ze zachtjes, alsof ze wenste dat hij hier heen zou komen om haar uit de problemen te helpen. Want voor Dakota was dit een enorm probleem.. Ze gleed even met haar vingers over haar bovenbenen, De littekens deden pijn, En Ryan had haar medicijnen ervoor. Dat was mooi kut..

Terwijl ze reden keek Lilly uit het raam, haar blik werd steeds wantrouwender. Ze vond het raar, meestal als ze hier reden. Zag ze ze uit de stegen naar hun gluren maar nu? Helemaal niets. Lilly zetten een hand onder haar hoofd. ''Vertrouw dit niet helemaal,'' zei ze zachtjes. Elliot's blik bleef naar de weg gericht. ''Waar heb je het over?'' ''Ik zie ze niet, en net in de steegjes...'' Elliot keek heel even snel naar Lilly. ''Je heb gelijk, we moeten maar extra voorzichtig zijn.'' Ze reden niet erg snel, zodat ze rond konden kijken en hier en daar waren grote obsakels zoals een auto. Lilly keek in de spiegel, haar ogen werden groot. ''U-uhm Elliot?'' ''Ja?'' ''We hebben een probleem.'' Elliot keek in de spiegel. ''Fack!'' Achter hun was een kudde olifanten te zien. De olifanten waren uit de dierentuin ontsnapt. Maar met een bloed gang kwamen ze op hun afgestormt. De olifanten zouden hun vertrappen. ''Rijden!'' gilde Lilly, ze kwamen steeds dichterbij. Elliot gaf nu plank gas en deed hem in zijn 3. Als een soort race wagen schuurde ze door de straat. ''Olifanten het kan niet gekker worden!'' ''Maar hoe kunnen ze tegen het licht?'' ''Het zijn geen zobies,'' antwoorde Elliot hier op. ''Maar hoe?'' ''Olifanten hebben een dikkere huid en dikkere longen, het duurt langer voordat ze er één worden.'' Lilly rilde, ze moest er niet aan denken Olifanten die zombies werden. Ze redden steeds harder, 150 kilometer met uur om van de olifanten af te komen, de motor maakte over uren. Lilly keek omzij,''Hier rechts!'' Elliot deed wat ze zei, de olifanten rende rechtdoor. Lilly zuchtte opgelucht. ''Ik hoop dat dit alle problemen waren voor vandaag,'' ''Nou we zullen er wel meer krijgen vandaag.'' zei Elliot optimisch.

Jea knikte even. "nou, je bent beter in Engels dan ik.. Ookal woon ik hier al 13 jaar xD" hij greens even. Hij was zowat geboren en opgegroeid in Korea. Zuid-Korea wel te verstaan. zijn ouders kwamen wel uit Noord-Korea, maar het duurde niet lang voor ze verhuisde. Dat extreme communistische gedoe daaro werd hen te veel. "hoelang weten jullie al van de injectie.." vroeg Jea plots. Even wreef hij hem een pijnlijk gezicht over zijn arm. Op de plek waar er geprikt was.

Dakota hoorde een raar geluid. Ze hief haar hand op als teken dat Jea zijn mond moest houden. Aandachtig luisterde ze. Dakota had een uitstekend gehoor, het was bijna een gave dat ze bijna elk geluid kon onderscheiden. Maar dit, dit had ze nog nooit gehoord. "Gedreun.. En ze zijn met veel" Zei Dakota met haar ogen samengeknepen. Ze keek in de verte, In een zijstraat zach ze olifanten voorbij denderen. "Holy shit.." Zei ze op z'n plat amerikaans en keek vol verbijstering naar de nu lege straten. "Wat als ze hier heen komen" Zei ze met grote ogen, Ze was altijd al doodsbang voor wilde dieren geweest, Behalve Katachtigen. Maar Olifanten... Waren gewoon eng. Wat wou je ook, Als je met je grote broer naar de dierentuin was geweest en je had 'perongeluk' een klap voor je hoofd gekregen van een dominante olifant? Dan kreeg je dierenvrees, Dakota wel dus.

Jea's ogen werden groot. "What THE... O.O" riep hij uit. Verwilderd deed hij een paar stappen naar achter. "zijn dat.. Zijn dat oliefanten...?!" hij kon het bijna niet geloven. Wat deden dat soort dieren nou weer hier in het wild. Eigenlijk had Jea nog nooit dat soort dieren in het echt gezien. Zelfs niet in de dierentuin. Hoogstens op tv of in een boek. Jea slikte even. Zijn keel was droog en hij had wat kleffe handjes. Plots kwam er een idee in hem op. Misschien kon hij ze fotograferen. Maar, waarschijnlijk zou hij dat niet durven..

Lilly zuchtte, ''Wat ben je toch gezellig vandaag? Waar gaan die Olifanten heen?'' Elliot beet op zijn onderlip. ''Het park als ik het goed heb,'' ''Maar dan gaan ze naar die andere mensen, Fack! Elliot plankgas!'' ''Wat wou je dan doen?'' ''Ik zei plankgas!'' Elliot Drukte het pendal in met piepende banden reden ze met een bloedgang via een omweg naar het park. ''Oke, vertel nu wat je van plan ben?'' Lilly beet op haar onderlip en sloeg vervolgens vol met haar vuist op het handschoenenkastje. ''Verdovings kogels,'' ''Lilly de huid van een olifant is erg dik.'' ''Als een verzorger die olifanten kunnen verdoven kan ik het ook,'' Elliot schudde zijn hoofd en nam een afslag. De olifanten rende met een bloedgang voor hun. ''Harder!'' zei Lilly tegen Elliot. Ze deed het raampje openen en laden het geweer. Ze klom uit het raampje, met één hand hield ze zich vast aan de boven kant van de auto en zat ze op het randje. ''Lilly, voorzichtig!'' ''Harder rijden!'' Lilly zetten het geweer tegen haar buik en richten. Het waren er veel wel tien, als ze er nou maar 3 of 5 neer kon krijgen. Ze begon te schieten, het koste veel moeite, ze had wel 3 verdovings pijltjes op één olifant afgeschoten voordat hij langszamer ging lopen. ''Kijk uit Elliot, Olifant gaat vallen op 3 uur.'' De auto maakte een zwieper toen de Olifant viel. Lilly schreeuwde het uit, ''Rennen!'' schreeuwde ze. ''OHOHO! 1 neer 9 te gaan.'' ''Lilly zoveel pijltjes hebben we niet.'' ''Ik doe me best hier ja, let jij maar op de weg!'' snauwde ze naar Elliot.

Dakota klampte zich vast aan Jea en trok hem naar achteren, "Als ze hier heen gaan dan.. dan.." Stamelde ze, haar ogen waren groot. "Dan redt je me wel toch..?" Vroeg ze onzeker, maar wat kon hij nou doen om haar te redden als ze op hen afkwamen. En het park was achter hen.. Eigenlijk had ze er niet zo veel vertrouwen in. Niemand had haar ooit gered, Dan moest ze weer beginnen over Ryan, als je het had over mensen die levens hadden gered. Ryan had al zowiso een paar foto's geschoten. Daarna klonk er een schel getrompetter van een van de olifanten. Ryan slikte. "DAKOTA! RENNEN!" Riep hij, De auto waar Lilly en Alex in zaten werden gevold door een troepe olifanten.

Elliot keek nog steeds naar de weg maar ook even naar zijn spiegel. ''Jeez, Lilly. Het zijn er wel meer dan 10 hoor!'' Lilly keek naar achtere, haar ogen werden groot. ''Harder rijden!'' ''Onze motor maakt al hele hoge toeren!'' ''Kan me niets schelen! Rijden!'' ''Ik wil geen Olifanten pannekoek worden!''Lilly schoot haar verdovingsgeweer leeg, 2 olifanten vielen. Lilly ging even met haar hoof naar beneden en liet haar ene hand van de auto af, ze pakte een gaswapen en Elliot's wapen. ''Lilly, je weet niet wat het doet!'' ''Tijd om het uit te testen dan maar.'' ''Lilly doe niet!.'' Lilly klom uit de auto en ging op het dak om haar knieeën zitten. ''Eet Lood!'' schreeuwde ze. Ze begon te schieten, maar vele kogels werden terug weer kaatst door de dikke huid. ''Jeez, ik wil ook zo'n huid!'' schreeuwde ze naar Elliot. ''Lilly hou je nou vast daar boven!'' ''Nee doe ik niet, die beesten moeten dood. Ze bleef schieten uiteindelijk viel er weer 1 neer, ze waren al bijna bij de rest. Ze keek achterom, ''Rennen idioten! Rennen!!!''

((moet ff eten ))

((BEN ETEN..))

Jea bekeek Dakota even. Een zwak glimlachje sierde zijn gezicht. "natuurlijk.." had hij geantwoord. Vlug pakte hij haar hand en trok haar mee naar achter. Onderweg stopte hij even. Cherry-an.. schoot hem ineens te binnen. Hij draaide zich on en zocht met zijn ogen het park in. Maar ze was nergens meer te bekennen. Hij zag haar nét het bos in verdwijnen. Hij keek Dakota even aan. "Ren zo hard je kan richting Ryan.. ik.. ik kom er zo aan.." zei hij en hij draaide zich weer om en begon te rennen in de richting van Cherry-an.
Cherry-an zuchtte. Ze dwaalde wat in het bos rond. Het was hier altijd wel rustig. De laatste tijd was ze liever alleen. Hoewel ze diep ban binnen toch het liefst met andere was. Plots voelde ze de grond onder haar voeten trillen. Ze keek even om zich heen. Wat was dat? "CHERRY-AN.. RENNEN..!!" klonk het ineens. Vragend had ze om gekeken. Wat the..? Het gebeurde allemaal zo snel. Ze zag Jea aankomen rennen en hij greep haar bijna ruw bij haar pols. Hij draaide weer on en trok haar op snel tempo richting de uitgang van het bos..

Dakota keek naar haar hand, ze had een gevoel alsof het niet klopte. Na wat Jea zei, Stond ze heel even stil maar daarna drong het pas tot haar door. Zo hard als ze kon, alsof haar leven er van af hing, Rende ze richting Ryan. Onderweg aalde ze haar voet open aan een sutk glas, Maar met veel vloeken en hinken bleef ze doorrennen. Uitendelijk kwam ze bij Ryan aan. "Draag me lul.." Siste ze en ze hing aan Ryan's schouders, Ryan knikte, En hief Dakota's benen op, Het was wel moeilijker zo rennen, Maar Dakota kon niet rennen zo, aar linkervoet zat lelijk onder het bloed door het scherpe stuk glas dat bijna helemaal in haar voet was verdwenen.

"Laat me los.." schreeuwde ze hem toe maar Jea weigerde te luisteren. Hij sleepte haar zowat het bos uit. "JEA...!!!!" riep ze hard uit en ze trok zich wild los waardoor ze zowat achterover viel. Jea greep nog net optijd haar arm. "oliefanten.. deze richting.." heeg hij. "Wil je liever dood?" Cherry-an had hem onbegrijpenlijk aangekeken. Ze liepen nog steeds. Het was meer super snel wandelen. Plots voelde ze de trillingen weer en uiteindelijk begonnen ze te rennen richting Dakota en Ryan..

Lilly schoot nog steeds, de auto maakte een slinger bocht. Lilly viel om maar kon zich nog net weer op de auto trekken. ''Hou je vast!'' schreeuwde Elliot. Lilly voelde dat de auto heet werd, hij zou over verhit raken maar als ze zachter gingen rijden werden ze geplet door olifanten. De schoot de munitie op de olifanten totdat het op was. Inmiddels waren er 6 van de 20 gevloerd. Lilly gooide het wapen neer en pakte het gas. Ze kreeg een Idee. ''Elliot, aansteker!'' ''Uh in de kofferbak!.'' ''Fack!.'' Ze ging liggen op haar buik, met de achterkant van het geweer brak ze de achterruit. ''Hé! Kijk uit!'' Haar handen graaide naar de rugzak. Opnieuw een slinger bocht maar Lilly hield zich vast met één hand aan de rand. Uiteindelijk had ze wat ze zocht. Ze ging weer recht zitten. Ze waren op 10 meter afstand van het park. ''Lilly! Schiet op!'' Lilly binden de aansteker vast aan het gas geweer. Ze had hier voor echt 2 handen nodig. Ze ging langszaam staan. ''Lilly! Doe normaal Ga zitten!!'' ''Zeik niet!'' Ze haalde de trekker over. Een gigantische vlam ontstond. DIeren waren bang voor vuur. één van de olifant oren vatten vlam, deze ging te keer en knalde tegen een andere aan. Het was net een domino effect. Ze richtte zich weer naar voren aangezien ze achter hun niet meer achter hun aan gingen maar een andere kant opgingen. ''Hier dombo dombo, WIE WIL ER BARBECUE?!'' Schreeuwde ze. Het waren prachtige actiefoto's geweest. Ze vuurde opnieuw, alleen deze keer ging er iets mis, 2 olifanten keerde zich om en rende nu hun kant op. ''Holy Shit! ACHTERUIT!'' gilde Lilly. Elliot ging ook achteruit maar de olifanten waren woest. Lilly vuurde nog steeds, de aansteker was op een gegeven moment leeg. ''Fack, fack!'' Met een krachtige zwaai werd Lilly van de auto afgeslagen, Elliot schreeuwde maar bleef achteruit rijden.

Ryan trok Dakota omhoog, En rende opzij, waaorm naar voren rennen, als je in een zijstraat kon schuilen? Dat was dus wat Ryan deed. Hij zette de kreupele Dakota op de grond neer, En knielde neer. "oke.. Dit kan pijn doen.." Zei Ryan, hij pakte Dakota's voet voorzichtig vast en trok het glas er langzaam uit. Dakota gaf een schreeuw, het begon hevig te bloeden en dit zou waarschijnlijk ook de zombies aantrekken. Gelukkig zaten ze nie tin de schaduw. Ryan gooide het glas weg, en trok zijn bandana, Die hij vanmorgen om z'n hoofd had gebonden, Van z'n hoofd af en wikkelde hem om Dakota's voet. "Probeer te staan.. Die olifanten moeten neer, Ik ga Lilly helpen.." Zei Ryan, Dakota schudde haar hoofd. "Nee, nee, Laat me, Het doet pijn.." Zeurde Dakota. Maar Na de waarschuwende blik van Ryan ging ze toch staan. "Ga naar Jea. Hij kan je voorlopig beschermen" Dakota keek Ryan haast smekend aan. "Maar ik wil bij jou zijn, Ik vertrouw alleen jou" Zei Dakota, ze stond nu op haar recherbeen te leunen. "Je moet wel." Dakota schudde haar hoofd. "NU!" Riep Ryan bijna boos, Dakota slikte, ze begon richting Jea t rennen wat lastig ging, maar ondanks de pijn bleef ze rennen. Ryan greep zijn pistool, toen de olifanten voorbij rende, Schoot hij zijn geweer leeg, 17 kogels waren afgeschoten maar twee olifanten waren gewond. Maar het had wel geholpen. Wat nu? Ryan had geen wapens meer..

Lilly die van het dak was afgeslagen, lag levenloos op de grond. Ze hoorde Elliot haar nog naam schreeuwen en ze hoorde het auto geluid vervagende. Elliot pakte een geweer van achterbank en hield deze uit het raam. ''Ellendige beesten!'' schreeuwde hij, hij begon te schieten op de poten van de olifanten maar deze gingen niet achteruit, ze wouden hem vertrappen. Toch begon de olifant vaart te minderen, maar hij was woedend zijn ogen waren eerder wit. Zijn slagtanden probeerde de auto te onderscheppen maar dat gebeurde niet omdat Elliot behendig achteruit reed. Hij begon tussen de ogen te schieten, steeds op de zelfde plek. Op een gegeven moment viel er één neer boven op de andere. Elliot greep deze kans om naar voren te rijden, de auto maakte volle toeren. ''Kom op schatje, laat me niet in de steek, niet nu.'' smeekte hij. Hij reed naar de plek waar Lilly van de auto was afgeslagen en stopte de auto met piepende banden. ''Lilly!'' schreeuwde hij en deed de deur openen. Hij keek naar Ryan. Het was bijna smekend. ''Wapens, auto.'' zei hij kort tegen hem meer kreeg hij er niet uit. Hij knielde neer bij Lilly en draaide haar op haar rug. ''Lilly! Wakker worden, kom op! Je moet opstaan,'' hij sloeg op haar wang, ''Kom op, sta op. Asjeblieft.''

Toen Jea in de verte Dakota zag, minderde hij zijn vaart. Hij heeg helemaal. "ben je oke? Waar is Ryan.." vroeg hij. Hij liet zich even op zijn kniën zakken om op adem te komen. Hij had bijna letterlijk de longen uit zijn kijf gerend. Cherry-N stond er een beetje droogjes bij. Ook zij heeg, maar stukken minder dan Jea.ze keek even achterom en kreeg nu pas door dat ze waarschijnlijk mors dood zou zijn geweest als Jea niet was omgekeerd om haar uit het bos te slepen. En ze haf nog wel zo kattig gedaan..

Ryan begreep het niet echt. "Die olifanten moeten dood.. Heb je niet wat zwaarder geschut? Gewoon een dikke mitrieur afschieten op die beesten en ze zijn dood!" Riep Ryan en hij begon in de auto te zoeken. Niks. Achterbak.. Stress was niks voor hem, Ryan had altijd stress. Uiteindelijk vond hij toch iets waarmee hij de beesten mischien mee kon afschrikken. ((Vlammenwerper for the win? xd)) De Olifanten rende verder, Ryan keek Elliot aan met een gezicht alsof hij toestemming vroeg of hij met de auto mocht rijden. De vlammenwerpr zag er cool uit, Zoiets had hij nog nooit gebruikt. Hoe werkt zo'n ding eigenlijk.. Dwaalde het door zijn hoofd, Maar daar zal hij later wel achter komen.

Elliot keek Ryan aan, ''Ga maar,'' zei hij zacht. Daarna richten hij zich op Lilly. Hij hield haar in zijn armen. ''Stt, rustig maar ik breng je wel in veiligheid.'' zei hij rustig. Lilly had haar leven net opgeofferd om andere te helpen, ze probeerde altijd te helpen. Als hij hun nou niet had geholpen, ze konden toch rennen. Lilly zorgde alleen dat het het er minder waren. ''Lilly, word wakker, plies.'' zei hij smekend. ''Met wie moet ik anders poker spelen, of lachen? Lilly,'' Een traan gleed langs zijn wang naar beneden. ''Lilly?'' zei hij. Hij legde zijn arm bij haar mond. ''Asjeblieft Lilly, zeg asjeblieft iets? noem me een idioot of een pindakaas neukende lul, maar asjeblieft zeg iets?'' Elliot voelde iets warm bij zijn handen. Hij haalde zijn hand bij haar onderrug vandaan en keek er naar, rood... ''Fack, Lilly! Ik zei dat je moest zitten!'' zei hij boos, maar eigelijk was hij boos op zichzelf. Waarom had hij naar haar geluisterd. Hij legde zijn bebloede hand op haar borst, haar hart verloor zijn hartslag langszaam. ''LILLY! Hou vol, asjeblieft, ga niet dood. Asjeblieft.'' Hij legde zijn oor weer bij haar mond, ze voelde haar adem op zijn huid maar dit hield op. ''Lilly, asjeblieft. Wat moet ik zonder je?'' zei hij zachtjes

((OOC: jeez ik zie wazig terwijl ik schrijf DX, haat het als ik te veel op ga in zielige momenten))

((ZE GAAT TOCH NIET DOOD? D: -snikt in real-))

Ryan slikte, Moest hij de twee alleen laten? Het hing van Lilly's leven af.. Wat moest hij doen.. Zo heeft hij Dakota ook ooit gezien.. het was verschrikkelijk. Maar hij kon er niks aan doen.. Behalve de olifanten stoppen. Hij stapte met een zere keel in de auto, met een slecht gevoel scheurd ehij op de kudde af. "DIE!" Riep Ryan boos, hij sloeg De voorruit in en de vlammenwerper kwam aan zijn functie. Het hielp nauwelijks, Wat, als hij nou.. Benzine! Natuurlijk, benzine. Hij slikte, Nu zou hij met zijn voeten moeten sturen, het was haast onmogelijk en het gebeurde alleen in mafiafilms. maar toch moest hij het proberen. Hij klom naar achteren, terwijl hij zijn voeten om het stuur geklemd hielt, uit de pickup bak haalde hij een Jerrycan benzine. Hij zette de auto voor een kort periode stil, Smeet de Jerrycan leeg op de grond, En zorgde ervoor dat de Olifanten terug zouden keren, Zodat hij de jerrycan ook kon leeggieten over de beesten.. Wat nog een grote klus zou worden.. Dakota kwam hijgend aan bij Jea. "Waar is Ryan.." Zei ze hijgend, De olifanten waren hun vaart verminderd.

Jea schudde zijn hoofd. ''Ik.. ik weet het niet.. ik dacht dat jij dat wel wist..'' antwoorde hij. Een lichte vlaag van paniek en een mengeling van angst was te zien in zijn ogen. Waar was hij in bellandt? Het leek wel WO 3. Jea bekeek Dakota voor een moment. ''Ben je oké?'' vroeg hij. ''Waar zijn die andere twee mensen?'' Allerlei vragen schoten door zijn hoofd. Waren zijn ouders veilig? Was zijn zusje niet buiten? Hoe kwamen die oliefanten hier? Het deed haast pijn aan zijn hoofd. Wat telleurgesteld keek hij naar zijn camera. Zouden ze dit alles wel overleven..?
Cherry-an keek Jea bijna boos aan. ''HALLO! kan iemand mij even vertellen wat er aan de hand is?'' riep ze wat driftig. Dit soort situaties kon ze nooit hendelen. Het ene moment was ze nog soort van vrolijk geweest. Daarna zat ze weer in een dipje. Vervolgens kreeg ze een woedenaanval en nu dit. Het was te veel. Niet alleen voor haar maar hoogstwaarschijnlijk voor iedereen. Misschien kwam ze een beetje bot over, maar als je goed luisterde hoorde je alleen maar paniek in haar stem..

(( OOC: Denk het niet aangezien ik dan ga janken DX, maar weet het niet... heb er ook zo lekker toepasselijk nummer bij Keep holding on DX ))

Elliot trok Lilly tegenzich aan, ''Lilly,'' zei hij met tranen in zijn ogen. Hij liet haar niet los. Hij voelde hoe haar adem haling happerde, ze hoorde iets zacht, heel zacht. ''Je bent echt een pindakaas neukende lul, weet je dat.'' Zijn ogen werden groot, ''Lilly.'' Lilly opende heel langszaam haar ogen. ''Lilly!'' zei hij dit keer blij. Lilly keek hem alleen aan. ''Shht, als ik dood ga. Dan ga ik dramatisch dood. Zoals in films.'' ''Je gaat niet dood!'' Lilly schudde haar hoofd. ''Ik heb weinig tijd,'' zei ze alsof ze het benauwd had, dat was ook zo. ''Lilly doe normaal je gaat niet dood.'' zei hij dit keer boos. Lilly legde haar hand op zijn mond. ''Je moet weten dat ik altijd zag een vriend, iemand die speciaal is. En ik hoop zo dat je al die zombies dood schiet.'' Elliot probeerde wat te zeggen maar kon het niet, tranen branden in zijn ogen. ''Schiet je er een paar neer in mijn naam?'' zei ze met een zwak grijnsje. Elliot huilde zachtjes, ''Je gaat niet dood,''. ''Asjeblieft, huil niet om mij, ik ga naar een plek waar ik thuis hoor.'' Elliot snikte. ''Ik blijf altijd van je houden pindakaas neukende lul.'' zei Lilly zachtjes. Haar greep om zijn mond werd slap, haar hand viel neer op de grond, haar ogen gingen dicht. ''Lilly! Nee!'' Asjeblieft, laat me hier niet achter!'' zei hij luid. Hij schreeuwde het uit. Hij trok lilly tegen zich aan, ''ik zal ze allemaal doden, ik vind een middel. Ik beloof het je, maar asjeblieft word wakker. Blijf bij mij, asjeblieft!'' Elliot snikte en wreef langs haar wang die afkoelde. Haar hart stopte met kloppen. Hij hield Lilly even zo vast en huilde, als een autist wiegde hij met haar heen en weer. Hij legde haar op de grond en begon op haar hart te drukken. Hij kneep haar neus dicht en gaf haar mond op mond. ''Waarom is er geen abulance,'' zei hij luid. ''En waar is me verdomde AUTO!'' ''Lilly, asjeblieft. Keep holding on, please'' Hij bleef door gaang, mooi niet dat hij ging stoppen met dit. Ze mocht niet dood gaan. Hij moest iets hebben met volt, zoals ze gebruikte in ziekenhuizen. Hij bleef doorgaan. Dit was zijn schuld. Hij had hier nooit met haar heen moeten gaan, hij had nooit hier heen moeten rijden. Tranen gleden over zijn wangen. ''Asjeblieft, laat me niet in de steek,'' smeekte hij. Lilly's hart klopte nu heel rustig, maar voor hoelang nog?

(( OOC; Officeel jank ik nu DX ))

((NOH DON'T MAKE MY CRY... ik heb geen waterproof op xDDD))

(( OOC; Het is al uitgelopen bij mij Dx lijk net een wasbeer nu DX ))

((gelukkig zijn wasbeertje schattig XDD))