Don't mess with me!

"Ik vind het niet erg, als hij je maar niet leegdrinkt. Het kan nog eens fout gaan.. Maar misschien maak ik me gewoon veel te veel zorgen." Gaf Kaname toe. Hij keek even voor zich uit en vervolgens keek hij Yumiko met een veelbetekenende blik aan.

Yumiko keek Kaname aan, ze glimlachtte liefjes, ze legde haar hand op zijn wang. ''Maak je maar geen zorgen, Ryan is erg voorzichtig en hij zou me heus niet leegdrinken.'' zei ze met een glimlachje. Kaname maakte zich niet vaak zorgen dat zei al heel wat. ''Hou jij je maar bezig met Dylan en Ryan, het komt wel goed met mij.'' zei ze met een glimlachje. ''Dat beloof ik je,'' zei ze met een vertrouwde blik in haar ogen.

Kaname knikte kort. "Ik hoop het. Ik wil niet dat er ongelukken gebeuren, Ik ben deels verantwoordelijk voor deze school.. En niet alleen deze school, maar voor heel het vampierenras" Zei Kaname, Hij drukte even kort een kus op Yumiko's wang en stond op. "Ik hoop dat je kan slapen" Zei Hij met een vriendleijke knipoog.

Yumiko knikte, ''Ik zal de volgende keer voorzichtiger zijn, maak je maar geen zorgen.'' Een kus werd op haar wang gedrukt, ze was het nog steeds niet gewend dat zij en Kaname wat hadden. Een brede glimlach sierde haar gezicht. Ze knikte opnieuw. ''Nu wel denk ik,'' zei ze liefjes. Ze hield van Kaname alleen hij maakte zich te snel zorgen om haar. Niet dat dat wat uit maakte dat gaf alleen aan dat hij om haar gaf en het beste wou voor haar.

Een glimlach verscheen op Kaname's gezicht. Daarna liep hij de kamer uit, Het was goed zo, Yumiko kon best voor zichzelf zorgen, Alleen moest Kaname dat nog inzien. En dat was niet altijd even makkelijk voor hem. Hij was gewoon een jongen die zich znel zorgen maakte om diegene wie hij gaf.

Het duurde niet lang voordat Yumiko in slaap viel, het was een dagje wel geweest. Maar terwijl Yumiko lag te slapen deed Abigail weer een poging om de Night dorms in te komen maar dit keer was het plan om te klimmen. Op blote voeten voor meer grip snikte ze het plein over van de night dorms, ze was zonder gedoe door de poort gegaan. Ze rende naar de zijkant en keek rond. Daar helemaal achter was een regenpijp. Ze keek hoe de regenpijp liep, richting het dak. Ze keek naar het dak, ze kon door de schoorsteen mischien? Of mischien was er een raam openen? Dat zag ze dan wel eerst het dak op zien te komen. Ze rende naar de regenpijp en begon aan een klimtocht.

Aiden tikte wat met zijn pen op zijn bureau. Hij keek even op zijn klok, 7 over 2. Eigenlijk had Aiden geprobeerd om te slapen, Maar hij had moeite en kon geen oog dichtdoen. Na een lange periode denken hoorde Aiden opeens een raar geluid.. Alsof het huis instortte. Een geirriteerde zucht ontsnapte zijn mond en hij schoof zijn stoel naar achteren, wild trok hij de gordijnen open. Toen hij naar buiten keek Brandde de zon aan zijn ogen, maar zag hij niets. Maar toen hij opzij keek, Zag hij een meisje omhoog klauteren. Aiden zuchtte nog eens en Trok zijn raam open, Een zacht briesje vulde zijn kamer en de gordijnen wapperde zachtjes. "Wat moet dat?!" Zei hij, aangezien hij niet hoefde te roepen, omdat de regenpijp zowat naast zijn kamerraam hing.

Abigail was aan het klimmen toen er een raam werd openen getrokken. ''Shit,'' zei ze toen ze van de schrik bijna viel. Haar voeten gleden weg, zodat ze als een soort brandweer naar beneden gleed alleen deed dit iets meer zeer, maar ze kon haar voeten weer op de muur plaatsen maar ze was wel een paar centimeter gezakt. ''Ow ja natuur Abigail dit valt echt niet op, wat ben je toch een mislukking, je kan ook niets goed,'' ''Wat denk je,'' zei ze terug. Het was wel duidelijk dat ze naar binnen wou snieken maar dat stiekem kon je nu wel weg laten. ''Ik ga voor niets voor de lol klimmen,'' ze keek naar haar voeten ze waren geschaaft.

Aiden zuchtte. "Je weet dat iedereen slaapt..?" Zei Aiden, Hij keek nu schuin naar beneden, naar Abigail die duidelijk aan het vallen was. "Nouja.. Iedereen.." Zei hij en mompelde wat. Om Aiden's ogen was het rood, aangezien hij een paar nachten niet had geslapen, en ook al was hij een Vampier, toch moest ook hij slaap hebben. En meer als 4 dagen was voor niemand gezond.

Abigail grinnikte, ''Ach Alex slaapt zowat nooit, hij is een nachtdier.'' zei ze met een grijns terwijl ze weer ophoog klom. ''En daarbij, als ik door de voordeur kom maak ik iedereen wakker die slaap.'' zei ze rustig. ''Wou alex kamer alleen binnen snieken.'' zei ze eerlijk. Hopelijk hield Alex zich aan zijn beloofte want als dat niet zo was.... Ja wat dan? Ze kon hem moeilijk dwingen, toch? Of niet?

"Schat, We zijn allemaal nachtdieren. Het is dag, en op de dag slapen wij" Zei Aiden droog. "Maar Alex, hmm.. Ik kan je wel binnen laten." Aiden opende zijn raam verder, en stapte opzij.

Abigail wierp een blik op haar horloge, een druppelhoofd/roodhoofd verscheen, ''Wist ik wel,'' zei ze koppig. Haar armen werden wat lam van het steeds vast houden van de regenpijp. Abigail knikte en klom weer omhoog. Ze zetten haar ene been op de rand van het venster en pakte het kozijn vast met één hand. Voorzichtig zetten ze haar andere voet ook op de venster, ze wankelde even, heel even leek het zo te zijn dat ze naar achtere viel maar Abigail herstelde zich.

Aiden trok Abigail over de reling en sloot uiteindelijk het raam. "Heb je je geschaaft?" Vroeg hij, toen hij Abi's knie zag.

Abbi keek naar haar knieeën. Ze keek Aiden weer aan. Ze knikte kort, ''Me voet ook,'' ''Maar die valt wel mee, het bloed daar niet.'' Ze keek haar knieeën aan, het was geschaaft en hier en daar zatten wat bloed vlekjes.

"Wil je pleisters..?" Vroeg Aiden zacht, Hij sloot z'n gordijnen weer, puur omdat hij zich irriteerde aan het zonlicht. Het was zo vervelend voor hem.

((Wist niks =.=))

Abigail knikte, ''Ja graag,'' zei ze vriendelijk. Ze glimlachtte een beetje nep naar hem maar aan die glimlach kon je niet zien dat hij nep was. ''U-uhm hoe heet je eigelijk?'' vroeg ze aan de nog onbekende jongen. Hij leek haar wel aardig maar niets was zoals het lijkt. Want de jongen was erg knap maar dat kwam meer en deels omdat ze vampiers waren. Vampiers waren ongelooflijk mooi en aantrekkelijk. En wat moest zo knappe jongen met een menselijk meisje. Ze schudde de gedachten onopmerkbaar weg. Ze hoefde geen liefde, ze reden het alleen wel. Te veel drama. En daarbij geen enkele man was te vertrouwen, want ze konden op het begin nog zo aardig zijn maar later behandelde ze je gewoon als oud vuil. Mannen hadden totaal geen medelijde. Alleen Alex was anders maar wat verwacht je anders van je tweeling broer.

"Aiden. Of Burke, Hoe je me wilt noemen maakt niet uit" Zei hij met een zwakke glimlach. "Wacht even.. Voordat ik met je meeloop.." Hij zocht in een la naar een strip pillen, Uiteindleijk vond hij er een en drukte er eentje uit. Zijn honger was nooit zo groot, dus had hij ook nooit zoveel strips nodig.

Abigail knikte, ''Het is een mooie naam,'' zei ze kalm. Ze keek even om zich heen. Haar ogen waren zoals altijd dof en keken versufd voor zich uit. Het was netjes, in Alex's kamer kon je amper de grond nog zien. Een keer had ze eens een schoonmaak gehouden en toen hij binnen kwam was het enige wat hij zei. ''Sinds wanneer ligt hier rood tapijt..'' Ze zuchtte even. Soms kon er geen complimentje uit zijn mond komen, nouja bij haar ook niet. Ze kon alleen maar zeggen wat er fout was. Na al die jaren hadden die 2 nog nooit echt een totaal vriendelijk en zorgeloos gesprek gevoerd.

"En Jij..?" Vroeg Aiden met diezelfde zwakke glimlach. Hij borg de strip weer op en liep vooruit de gangen op. "Volg mij maar." Zei Hij, hij liep de gangen voorzichtig af om niemand wakker te maken. "Wees wel stil.." Zei Aiden zachtjes, "We zijn niet zulke vaste slapers." Fluisterde hij vervolgens.

Abigail was blij dat ze geen schoenen aan had gedaan want dat maakte alleen maar lawaai. Voorzichtig volgde ze Aiden, eenmaal op de gang ging ze naast hem lopen. ''Abbigail Alexandra Limit,'' zei ze en maakte een klein buinkje. Haar stem was heel zacht maar goed te horen voor Aiden. Ze zetten een klein grijnsje op. ''Maar zeg maar Abbi als je dat liever heb.'' zei ze rustig. ''En jou naam... is het japaans?'' vroeg ze.

(( AHAHAHAHA JAPAANS xDDDDD SORRY... xDD ))

Aiden schudde zijn hoofd. "Nee, het is brits. Je spreekt het uit als.. Eejden.. Ofzo" Zei Aiden zacht, een glimlachje verscheen op zijn gezicht. "Maar goed.. hier links" Zei hij, naar zijn gevoel waren de night dorms klein maar waarschijnlijk waren ze voor Abbi juist heel groot.

Abigail keek Aiden kort aan maar draaide haar hoofd weer weg toen hij zei dat het brits was. ''Wist ik wel,'' zei ze met een hand in haar haren. Ze keek Aiden weer aan, hij kwam best aardig over, aardiger dan de jongens van de day dorms. De night dorms waren gigantisch vergeleken met de day dorms. Ze zuchtte diep en keek naar hoe haar voeten vooruit liepen. Ze keek weer op toen hij zei dat het links was, ze vond het best jammer dat ze er al zo waren, tenminste... dat wist ze niet eens het was gigantisch. ''Dat jij hier de weg nog weet.''

Aiden keek even opzij naar Abigail. Ze zag er goed uit, op het feit na dat haar knieen openlagen. Maarja, Wat moest ze nou met hem. Ze wilt je toch niet.. je bent een eikel, denk er niet aan.. Het was zijn zelfvertrouwen die weer eens 'sprak.'

Abigail keek ook even opzij, hun blikken kruiste, zijn groene ogen waren prachtig om te zien, maar alles was prachtig aan een vampier. Ze wist nog goed dat ze er zelf ook één wou worden maar Alex haar had laten zien dat er niets leuks aan was om een vampier te zijn. Natuurlijk je had voordelen maar je leefde voor eeuwig, zij en eewig leven... ze zou er niet aan moeten denken. Altijd zou ze dan gevangen zitten in de nachtmerrie waar ze in leefde, maar daarbij kwam ook dat ze haar broer dan moest verlaten, ze zou het voor hem alleen al doen. Maar Alex zei dat hij dat niet zo willen, hij zou eerder zelfmoord plegen om bij haar te zijn. Dat waren zijn letterlijke woorden. Ze glimlachte even, ''Is er iets?'' vroeg ze.

Aiden schudde zijn hoofd. "Eh.. nee.. Er is niets.." Zei Hij, hij keek voor zich uit met een lichte teleurgestelde blik. "Nu zijn we er, Hier moet ergens verband of pleisters liggen.. Ligt eraan, Hoe erg is het..?" Hij keke vragend naar Abbi en toen naar haar knie.