Don't mess with me!

Yumiko bleef Ryan aan kijken toen hij tegenover haar stond. ''Als ik je betrap dat je mensenbloed drink, dan barst de oorlog tussen ons los, you know that...'' zei ze serieus. Haar kin werd opgetild, ze deed haar ogen dicht, terwijl hij dronk liet ze haar lot aan hem over. Ze werd tegen hem aan gedrukt maar gaf geen kik. Yumiko was behulpzaam maar heel snel op haar teentjes getrapt en als je dat had gedaan, kon je Yumiko beter maar ontwijken.

Langzaam dronk Ryan haar bloed. Het smaakte zuiver.. En Ryan kon niet stoppen. Met tegenzin trok hij zijn tanden uit haar nek en likte de wond schoon, zodat het zou gaan helen. Daarna likte hij zijn lippen af en keek Yumiko dankbaar aan. "Bedankt.." Zei Ryan, hij liet haar rustig los.

Yumiko opende haar ogen nadat weer zou helen. ''Graag gedaan, je kan naar me toe komen als je meer wil,'' zei ze rustig. Heel veel had Ryan nie gedronken anders was ze wel in elkaar gezakt, maar ze voelde zich wel heel lichtjes in haar hoofd. Haar ogen kleurde heel even rood maar dat was weer snel over. ''Yumi-chan, voel je je wel goed.'' ''Rustig bangkipje alles gaat prima.'' zei ze, ze draaide zich om en deed een stap, maar viel om. ''Godver!'' Lucas lachtte, ''Iets te enthioust mischien,'' ''Zit daar niet zo dom te staren en help me omhoog!'' ''Ik weet het niet hoor, ik laat je liever liggen.'' ''Ow dan zou ik maar gaan rennen als ik jou was want als ik weer op kracht ben, wurg ik je..'' ''Goed, goed omdat je het zo aardig vraagt.'' Yumiko rolde met haar ogen en werd overeind geholpen door Lucas. ''Zal ik je dragen?'' ''Ben geen klein kind meer,'' zei Yumiko koppig en zetten weer een stap, ''Zie je?'' zei ze, ze voelde zich zo licht en duizelig, mischien had Ryan net iets te veel gedronken en daarbij kwam ook nog dat Kaname haar had gebeten.'' Ze wankelde en viel weer, ''Oke, draag me maar,'' gromde ze.

Ryan was nu als een soort van hondje voor Yumiko.Ryan slikte, hij voelde de smaak van haar bloed in zijn keel. Eigenlijk voelde hij zich best schuldig. "Gaat.. Gaat het..? Vroeg hij voorzichtig met een zachte stem, Hij durfde geen stap te verzetten of misschien werd lucas boos.

Yumiko gromde en keek Ryan aan, ''Het gaat wel heus, alleen kan een beetje moeilijk recht overeind staan.'' ''Als jij haar niet..'' ''Lucas!'' Lucas gromde, ''Zeg jij maar niets jij heb hoogtevrees!'' Lucas keek weg, ''Nouen..'' ''Ik heb gezegt dat hij me mag bijten en daarmee uit...'' ''Maar Yumi, je bent dadelijk een leeg gezogen lijk, ik maak me zorgen..'' ''Stop je zorgen maar ergens waar het donker is!'' gromde ze. Lucas hield zijn mond en keek naar Ryan, ''Draag jij dat eigenwijze kind maar...'' zei hij en keek Yumiko niet meer aan. Yumiko was te koppig om toe te geven dat dat wel eens zou kunnen gebeuren, maar dat intresserde haar niets.

Ryan knikte. Als hij dan toch behulpzaam kon zijn.. Hij liep rustig naar Yumiko toe, en tilde haar voorzichtig op. Hij kon haar makkelijk dragen, Gelukkig.

Yumiko werd opgetild en keek Ryan dankbaar aan, één van de weinige keren dat ze dat deed. ''Dankje,'' zei ze zachtjes. Ze legde haar hoofd maar tegen zijn borst terwijl haar droeg. Zo kon ze makkelijker vervoerd worden en zag Ryan meer waar hij liep en daarbij zag zij ook waar ze heen gingen. Yumiko werd soms een allermans vriend genoemd maar dat was totaal niet, gewone vrienden maakte ze snel genoeg maar Yumiko was geen ster in vriendschappen en dat zou ze dan ook nooit zijn. Ze greens lichtjes, ze was trots op zich zelf dat ze Ryan had weten tegen te houden, al zou Kaname mischien iets minder blij zijn.

Ryan keek met een klein glimlachje naar Yumiko. hij grinnikte even, en hees haar weer wat omhoog, ze gleed bijna uit zijn handen. "En, Hoe voelt het, om in de armen van een prins te liggen" Zei Ryan, want Dylan en Ryan waren vroeger veroordeeld tot prinsen, Alleen die 'regel' geldde nu niet meer.

Yumiko keek Ryan met een grijns aan, ''Wat hobbelig,'' zei ze met een brede grijns. ''En prins?'' vroeg ze aan hem. Ze snapte niet, ''Was jij een prins?'' zei ze met een lachje. Ze kon het zich niet voorstellen, Ryan een prins. Ze legde haar arm om zijn nek, ''Nou prins, je mag me wel vaker dragen,'' ''Maar zeg wie heeft jou dan gekust, want je lijkt me eerder een kikkerprins.'' grapte ze.

Ryan lachtte. "Samen met mijn broer." Zei hij. Hij keek Yumiko heel even aan. "Eeh. We zijn er bijna." Zei hij toen.

Yumiko knikte, ''Dus... die jongen in de hal, was hij jou broer.'' ''U-uhm erg gezellige gozer lijkt me dat niet.'' zei ze eerlijk. Lucas liep voor Hun uit, hij zei totaal niets meer, hij was beledigd. Yumiko keek Ryan aan, ''Ik heb gehoord dat je een mensenmeisje leuk vind, is dat waar?'' vroeg ze iets wat voorzichtig.

Ryan knikte. "Mijn tweeling. We zijn precies hetzelfde.. Beide hebben we onze zwakke plek" Zei Ryan, Toen Yumi over het meisje begon beet hij even op zijn lip. "Ja.." Zei hij met een klein glimlachje.

Yumiko knikte, ''Als je haar maar niet bijt,'' zei ze met een glimlachje, ''we willen niet nog meer night leerlingen...'' zei ze met een lachje. ''Ik ben blij voor je Ryan, en als er wat is... ik sta voor je klaar...'' ''Daar zijn we vrienden voor,'' zei ze rustig. Lucas draaide zijn hoofd even om en zuchtte, Zij vrienden met die griezel dit jaar kon niet gekker worden.

"Dat beloof ik" Zei Ryan met een glimlach. Hij Hees haar weer omhoog, Yumiko werd zwaar.

Yumiko glimlachtte, ''Mooi zo, we willen niet dat je meisje een monster word.'' zei ze met een brede glimlach. Ze keek even naar de grond en daarna voor zich uit, ze waren er al bijna. De poort kwam al in zicht. Hopelijk ging Kaname niet raar doen omdat Ryan haar droeg.

Je meisje.. Dat was wel iets overdreven. Hij slikte, en glimlachtte uiteindelijk. Kaname stond de drie op te wachten. "Waar waren jullie, jullie horen in de les te zitten en dat zitten jullie niet." Zei Kaname met een strak gezicht. hier was hij erg serieus in.

Yumiko die nog steeds gedragen werd door Ryan keek Kaname aan, Lucas keek hem ook rustig aan. ''Ryan had wat problemen met een mensenmeisje,'' antwoordde Lucas rustig. ''Yumiko heeft zich laten bijten om zijn bloeddorst te stillen, laat haar maar rusten. Ze kan nauwelijks op haar benen staan,'' hij keek even minachtig naar Ryan en keek vervolgens naar Kaname, Yumiko keek lucas fel aan, ''Als het aan jou had geleggen was dat meisje nu een vampier,'' snauwde Yumiko.

Kaname keek Ryan waarschuwend aan. "Ryan.. Het is dat de stad geen schoolterrein is, anders was je Zwaar gestraft. Maar het feit dat je een leerling hebt gebeten laat mij dus echt niet koud, en het zal jou problemen veroorzaken" Zei Kaname streng en schudde met een teleurgestelde blik zijn hoofd. "Ga naar jullie lessen, hier hebben we het later wel over" Zei Ryan kalmpjes.

Yumiko keek Kaname aan, ''Maar het was niet Ryan's schuld! I-ik heb hem aangeboden en hij nam het aan,'' zei ze serieus. En verwachten Kaname nou echt dat ze naar de les ging als ze net gedragen werd door Ryan? Lucas keek Yumiko aan en schudde zijn hoofd. Hij keek naar Kaname en boog kort voordat hij vertrok naar de lessen.

Kaame draaide zich om. "Je ziet zelf wel wat je doet. Ik wil wel dat jij, Ryan, zowiso naar de les gaat. Yumiko.. Ga maar rusten." Zei Kaname en liep uiteindelijk weg. Ryan knikte, maar zuchtte daarna. "Hij is zo bepalend.." Siste hij, uiteindelijk liep hij richting school.

Yumiko werd op de grond gezet voordat Ryan weg liep. Ze wankelde een beetje maar het ging goed. Ze keek Kaname na, vervolgens keek ze grijnzend naar Ryan. ''Leer er maar mee leven,'' zei ze met een grijnsje voordat ze zelf ook wegliep maar richting haar slaapkamer. Mischien had Lucas toch gelijk? Nee, Yumiko zou zich nooit laten leeg drinken. Met langszame passen liep ze door, ze opende haar slaapkamer deur en verving haar kleding door een pyjama die bestond uit een kort zwart broekje en een paars shirt. Ze ging in haar bed liggen en sloot haar ogen, maar slapen deed ze niet. Ze kon het niet om een of andere reden.

Na een minuut of twintig dat Yumiko in slaap probeerde te komen klopte Kaname zachtjes op haar deur. Zonder op antwoord te wachten opende hij de deur, En zag Yumiko liggen. "Ik vroeg me af hoe het met je ging" Zei Kaname zacht, Hij liet zich naast Yumiko op bed zakken.

Yumiko woelde een beetje in haar bed, om de 5 minuten draaide ze wel 10 keer. Toen er op haar deur geklopt werd deed ze haar ogen openen, alleen om te kijken wie het was. Als het Lucas was zou hij een kussen naar zijn hoofd krijgen. De deur ging openen en Kaname kwam binnen. Yumiko glimlachtte flauwtjes, ''Gaat goed, kan tenminste weer lopen, dus maak je maar geen zorgen.'' zei ze met een zucht. ''Ik kan prima voor me zelf zorgen,'' zei ze koppig. Al wist ze wel dat het niet goed met haar ging. Maar Yumiko wou het gewoon niet toegeven.

"Rustig, Rustig. Ik kom hier niet om je lastig te vallen" Zei kaname glimlachend, Hij ging even met een hand door Yumiko's haar. "Ik heb Ryan gevraagd om voortaan minder bloed te drinken, Hij kon ermee leven" Zei Kaname, Kaname dacht aan bijna alles.

Yumiko glimlachtte flauwtjes om wat Kaname zei. ''Je vind het toch niet erg hoop ik?'' vroeg ze aan Kaname. ''Want Ryan weigerd die bloedpillen in te nemen,'' zei ze rustig. ''Dus ik heb een deal met hem gemaakt, hij bijt geen mensen meer en hij mag mijn bloed drinken...'' zei ze rustig. Het klonk mischien bizar maar Yumiko kon het niets schelen, ze wou dat Ryan niemand meer beet.