Don't mess with me!

Aiden bekeek Abbi. "Je moet wat Ekerder zijn van jezelf." Zei Aiden, Zaxhtjes kneep hij in haar hand. "Kom, je moet echt weer gaan." Ook al wou Aiden dat ze niet wegging, toch moest het. Want het was nu al half zeven en Abbi moest zo eten.

Abigail keek weer naar Aiden, ze knikte kort. Zekerder zijn van zich zelf. Dat was haast onmogelijk, maar toch. Ze zuchtte onhoorbaar. Makkelijker gezegt dan gedaan. Ze keek naar haar hand toen hij er zachtjes in kneep. Abbi wou eigelijk helemaal niet gaan, maar ze wist dat ze het toch moest. Ze moest wel wat eten en het zou opvallen als ze er niet was. Langszaam stond ze op en liet ze zijn hand los. Het was al licht buiten. ''Dan ga ik maar,'' zei ze zachtjes. Ze draaide zich om naar het raam en klom er op. Ze keek nog heel even naar AIden en maakte aanstalten om weg te gaan.

Aiden liep voor Abbi uit. Het licht brndde in zijn ogen, Maar hij probeerde het te negeren. "Abbi, Je hoeft niet te klimmen, Ik laat je wel naar buiten via de voordeur" Zei Aiden met een zwak glimlachje. Hij sloot het raam voordat Abbi naar buiten kon. "Kom." Zei hij, bijna direct opende hij de deur van zijn kamer en wachtte geduldig op Abbi.

Abbi keek naar Aiden, daarna keek ze naar buiten. Ze zuchtte even. Hopelijk zag niemand haar, vooral kaname mocht haar niet zien aangezien hij haar al een had getrapt. Abbi deed toch maar wat Aiden zei en klom weer van het venster af. Ze liep naar hem toe en keek hem heel even aan. Daarna liep ze naar de gang waar ze wachten op Aiden. Want ookal was ze hier vaak stiekem geweest. Ze wist nog steeds de weg niet, alleen de weg naar Alex kamer en de weg terug.

Aiden sloot de deur achter zich en begon te lopen. "Zeg.. Vertel eens wat over jezelf.." Zei hij met een zwak glimlachje. Eigenlijk was het niets voor hem om dat te vragen, maar sinds ze die gangen nog moesten aflopen, wat moest je anders zeggen.. Hij keek even voor zich uit, Hij dacht dat er iemand aankwam. "Shit.." Mompelde hij, maar uiteindelijk was het vals alarm. "Schoonmaker" Zei hij met een druppelhoofd en liep door.

Abbi keek naar haar voeten tijdens het lopen. De vraag had ze al verwacht, maar ze had gehoopt dat ze deze vraag niet hoefde te beantwoorde. Wat zou ze vertellen? Ze ging niet haar verleden aan zijn neus hangen. ''U-uhm wat moet ik allemaal vertellen?'' vroeg ze aarzelend. Ze ging haar geheugen na, wat was niet zo erg als andere het wisten. ''U-uhm ik hou van dansen en zingen,'' zei ze uiteindelijk maar. Dat was het minst erge wat ze aan hem kon vertellen.

"Leuk, Ik speel Viool zoals je ziet.. En ik Kan dingen aan mensen laten zien. Zoals ik ook aan jou liet zien" Zei Aiden met een glimlachje. "Heb Piano gespeeld" Zei hij nog, hij keek even voor zich uit. Zijn ogen werden strak gericht op de vloer, Die glimde van de sop enzo. Hij dacht even na. Wat kon hij nu nog zeggen?

Abigail keek heel even op, ''Je kan mooi spelen,'' zei ze eerlijk. ''En wat je deed was erg gaaf, ik zou willen dat ik ook zulke gaves had. Maarja ik ben en blijf een human.'' zei ze rustig. ''Ooit wou ik ook een vampier worden,'' ze deed haar handen in haar broek zakken. ''Toen ik nog op straat leefde had het vele voordelen, ik kon sneller vluchten voor de politie en kon de mensen al bang maken door alleen me hoektanden te laten zien.'' zei ze. Zonder dat ze het door had, had ze eigelijk nu verteld dat ze op straat had geleefd. Toen het tot haar door drong wat ze zonet had gezegt hield ze haar lippen stijf op elkaar en keek ze naar de grond. Heel fijn, abbi, echt geweldig. Waarom zei je nou zoiets. Wedde dat morgen je iedereen uit maakt voor zwerver? Achja ik heb het verdient ik ben er één. Ze zuchtte onopmerkbaar en keek hoe haar voeten vooruit liepen.

Aiden keek niet op van Abbi's verhaal. Zoiets had hij al verwacht. "Ik wou dat ik menselijk was." Zei Aiden. Daarna gaf hij commentaar op wat Abbi had gezegd. "Ik wist wel dat je een sterk meisje was. Het straatleven is hard. En jij bent er door heen gekomen." Zei Aiden, Hij wist precies wat het straatleven inhield, Al had hij het zelf nooit meegemaakt. Eten uit vuilnisbakken.. Stelen uit winkels voor je eigen bestwil. Stelen van mensen, En slapen op de straat..

Abbi schudde haar hoofd. ''Ik leef technicus gezien nog op straat.'' zei ze rustig. ''Alex en ik hebben veel moeite moeten doen voor deze school, als dit semester afgelopen is, kunnen we het 2de semester niet meer betalen. Dus dat betekend dat we weer op straat leven en we weer geld moeten gaan verdienen voordat we weer hier heen kunnen.'' zei ze rustig. ''En het straatleven is mischien hard, maar het heeft zo zijn voordelen.'' zei ze met een zwak glimlachje. Ja, haar oom zou haar nooit vinden. Nooit meer zou ze daar heen hoeven te zij... Nee ze moest er niet meer aan denken. ''En ik ben niet sterk, het enige wat me op de been houd is Alex, zonder hem waren er hele andere dingen gebeurt.'' zei ze rustig. Meer ging ze er niet meer over vertellen. ''Dus mischien zie je me het 2de semester niet,'' vervolgde ze. Ze keek even naar het witte plafon. ''Maar mischien ook wel, ligt eraan of Alex en ik genoeg geld kunnen inzammelen.'' zei ze alsof het normaal was om van mensen te stelen. Het was ongeveer 300 euro per semester voor beide. Het wat dit zo heel duur, als je gewoon een thuis had. Maar deze school was heel exclusief. Waar vampiers niet werden gezien als monsters en ze toch bij haar broer kon zijn.

Aiden dacht na. Hij had wel geld.. misschien kon hij.. Het geld wat hij toen had afgestaan bij die edele famillie, Stond nog steeds op zijn naam. En het was geen klein bedrag ook. "Ik kan ervoor zorgen dat je de komende drie semesters op school kan blijven.. En je broer ook" Zei Aiden zachtjes en dacht na over hoe hij het geld zou kunnen claimen. Hij zou zijn ouders weer moeten zien, wat geen moeite zou zijn aangezien Aiden officieel nog thuis woonde. "En ik verzeker je dat je ook op deze school kan blijven.." Zei hij vervolgens.

Abigail keek hem raar aan, zou hij zoiets voor haar willen doen? Ze schudde haar hoofd. ''Ik kan dat niet aannemen, ik wil het niet aannemen.'' zei ze. ''Ik wil niet dat iemand zijn geld aan mij besteed alleen omdat ik op straat leef.'' ''Ik wil geen medelijde, ik wil niemand belasten.'' zei ze. Nee, ze zou het niet willen. Stel dat hij het geld terug zou vragen en haar dan weer terug zou brengen om het geld? Ze schudde heftig haar hoofd. ''Ik kan het niet aannemen.'' zei ze serieus.

"Abbi.. Luister.. Ik weet niet wat ik met het geld moet.. Het is waardeloos. Het is van mij, maar ik wil het kwijt. En ik hoef het niet terug ook, Het moet weg.. En ik geef het aan jou" Zei Aiden, Hij meende wat hij zei en het ging gebeuren ook. "Als jij met mij mee gaat om het te claimen.. Dan mag je alles hebben.. En we praten niet over een klein bedrag.. Je zou er 6 pakhuizen mee kunnen vullen vol eten, Meer denk ik.. Of minder.. Het maakt niet uit, Jij mag het hebben" Zei Aiden, Hij stopte zelfs even met lopen.

Abbi schudde haar hoofd. ''Nee, ik neem het niet aan.'' ''De laatste keer dat ik geld aan nam moest ik het terug betalen met een hoge rente en zat toen gevangen op een plek waar geen meisje wil zitten.'' ''Ik neem het niet aan,'' zei ze. Nee ze zou het niet aan nemen. Haar oom gaf haar zakgeld om er eten van te kopen en kleren maar dat geld wou hij uiteindelijk terug hebben toen ze 13 werd. Alles... Niemand nam haar aan op deze leeftijd. En een krantenwijk verdiende niet genoeg. Dus haar o zo lieve oom had wel iets anders voor haar.

"Het hoeft niet.. Ik wil het niet terug, Echt niet.." Probeerde Aiden nog. Maar het drong niet tot haar door. "Voor wie zie je me aan, als een of andere bedrieger?" Vroeg Aiden kalmpjes, hij was niet boos, Hij vroeg het gewoon op een rustige toon. Uiteindelijk kwamen ze bij de deur, Maar hij deed hem nog niet open.

Abigail keek Aiden aan, haar blik was vol harderd. ''I will trust you, but i don't trust a men.'' zei ze zachtjes. Nee Abbi's vertrouwen in mannen was volledig weg. Zelf Alex vertrouwde ze niet op het begin, maar omdat Alex haar vertrouwde en haar alles vertelde deed zij dat ook. Maar als er een probleem was hing ze dat niet aan de grote klok. Alleen Alex wist altijd haar zwakke plekken te vinden, zodat ze het toch vertelde. ''Sorry, maar ik kan het niet aannemen,'' zei ze zachtjes. Haar ervaring had geleerd dat ze nooit geld moest aan nemen van niemand niet, je kwam daardoor altijd in de problemen.

"Goed dan.." Zei Aiden. Hij wou niet dat ze van school af ging, nooit niet. Hij had eindelijk een persoon gevonden die hij mocht. Ook al was Aiden een allermans vriend, Toch verborg hij zijn gedachtens achter een groot slot. "Ik wou je helpen.. Maar het is al goed." Zei Aiden, hij opende zachtjes de deur en wachtte totdat Abbi naar buiten zou lopen. "Ik zie je nog wel." Zei Aiden, "Kom vooral nog eens zomaar door m'n raam klimmen" Zei hij met een zwak glimlachje.

Abigail glimlachtte heel even, ''Ik vind het heel lief dat je me wil helpen, maar... ik red me zelf wel.'' zei ze. ''Ik heb me zelf altijd gered dus waarom dit keer niet.'' zei ze met een waterige glimlach. Ze wist dat dit niet waar was, ze wist dat ze hard zou moeten zwoegen voor het geld, maar ja. Mischien was er een talentenshow ofzo. Of anders een bank? Of een winkel? Ze zou wel aan 300 euro komen toch? ''Ja, ik zie je nog wel.'' zei ze met een zwak glimlachje. Abigail deed heel snel haar armen om zijn middel heen, alsof ze hem een snelle knuffel gaf en liep toen een paar stappen achteruit de deur uit. ''Ik zie wel wanneer ik weer binnen sniek.'' zei ze met een glimlachje. Daarna draaide ze zich om, klaar om weg te gaan.

Aiden was wel verbaast dat Abbi even haar armen om hem heen legde. Wat onzeker legde ook hij zijn armen om haar. "Ik hoop het." Zei hij, als een soort van antwoord op wat Abbi hem had verteld. Het was een leuke meid, Ze moest alleen nog wat zekerder van zichzelf worden. Abbi was Aiden's eerste vriend op deze school. En het voeld efijn om er een te hebben.

Abigail keek Aiden aan, het was een mooie,lieve,spontane,gulle jongen. Een jongen wat je tegen kwam in sprookjes. Zou hij dan toch? Nee. Ze moest hem eerst beter leren kennen. Een klein glimlachje sierde haar gezicht. ''Zie je later,'' zei ze met een klein glimlachje en draaide zich om. Ze liep weg, naar de poort toe. En van de poort naar de daydorms. Een glimlach sierde haar gezicht terwijl ze liep, ze had een vriend... Eindelijk na al die jaren. Alleen nu kwam het volgende probleem hoe ging ze geld in zamelen. Ze schudde haar hoofd. Ze zou het er wel over met Alex als ze hem zag.

((Topic uit? Of wil je nog verder gaan?))

((Topic uit xd))

(( Okeii ))