not allowed....

Ryan stopte ook met lopen. "Hmm..?" Daarna knikte hij op wat Misaki vroeg. "Echt." Zei hij tenslotte, Misaki was bisschien bijdehant, maar ze was wel gewoon een leuk meisje.

Misaki keek even weg van Ryan’s blik. Even voelde ze zich gevleid door wat Ryan had gezegd. Ze schraapte haar keel even en begon weer met lopen. ‘’eh, bedankt..’’ zei ze zacht en ze keek wat voor zich uit.

Uiteindelijk verscheen er dan toch een glimlach op Ryan's gezicht. Hij zei wat zacht in zichzelf. Het is zo, het is zo. Zei hij onhoorbaar, en ook hij keek weer voor zich uit.

Op Misaki’s gezicht verscheen langzamerhand ook een glimlach. Ryan’s woorden deden haar goed. Meer dan goed zelfs. Het maakte haar weer een stukje zekerder. Onbewust beet Misaki wat op haar lip. Ze liepen nog steeds het bos door. Eigenlijk had het best wel iets romantisch, zo’n avond wandeling…

Ryan ving een glimp op van Misaki's glimlach, maar ook iets van haar gedachten. "Inderdaad.." Fluisterde Ryan, en pakte voorzichtig en teder haar hand vast, zijn vingers sloot hij om de hare. "Ik weet niet of je dat erg vind" Zei hij nu met een glimlach. "Nu is het nog romantischer" Zei hij zzachtjes.

Misaki voelde plots Ryans handen om die van haar heen sluiten. Haar blik liet ze kort over hun handen glijden. Met een licht rood hoofd keek ze op, naar Ryan. Af en toe was ze ook zo stom. Ze wist dat sommige vampire’s in staat waren om gedachten te kunnen lezen. Waarom hield ze haar gedachten ook niet voor zich xD Misaki schudde kort haar hoofd terwijl ze haar blik afwendde van die van Ryan. Ze vond het ook niet erg, maar wel raar. Alsof haar hart heel even had stil gestaan..

Ryan keek Misaki met een glimlach aan. "Is er wat..?" Hij gaf een heel zacht kneepje in haar hand."Wil je dat ik je loslaat..?" Een lichte teleurstelling was te horen in zijn stem.

Misaki keek Ryan aan en schudde tegelijkertijd haar hoofd. Het was goed zo, dacht ze. Ze probeerde het rare gevoel in haar onderbuik te negeren, wat nogal moeilijk ging. Misaki slikte even en gaf uiteindelijk een zacht kneepje terug.

Weer sierde een glimlach Ryan's gezicht. Al had hij toch het idee dat ze het niet zo fijn vond. Maar dat probeerde hij te negeren, blijkbaar beeldde hij het zich in. Anders had ze haar hand wel weggetrokken, toch?

((Ik ga Ryan's tweeling maken, die toch niet dood blijkt te zijn :'3))

Misaki vond het op de een of andere manier wel fijn dat Ryan haar hand vasthield. Hij voelde warm aan en het maakte haar rustig. Zou hij haar leuk vinden? Kwam er ineens in haar hoofd op. Meteen realiseerde ze zich weer dat Ryan gedachten kon lezen en ze hoopte vurig dat hij dat dit keer niet deed. Waarom moest ze ook zo hard denken xD

Ryan grinnikte en schudde zijn hoofd. "Misschien, Misschien." Hij bleef voor zich uit kijken, Ze liepen nog steeds. Het was al donker en Ryan's ogen reflecteerde in de volle maan, het had iets mysterieus.

Misaki kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Natuurlijk had hij haar gedachtes gelezen. Misaki zuchtte even. Achja, het was haar eigen schuld. ''zeg... zullen we even gaan zitten bij het meertje?'' onderbrak Misaki na een tijdje de stilte. Ze wees naar de richting waar zich een klein meer met een bankje bevond. ''ik ben moe van het lopen..'' gaf ze toe met een klein glimlachje en ze keek Ryan even aan.

Ryan knikte. "Ik ook, goed plan" Zei Ryan, ze liepen samen naar het meertje en Ryan nam plaats. Hij keek even over het meer, hij moest even denken aan die tijd dat hij steentjes keilde over het meer.

((Weet je wat romantisch is, als een jongen een meisje steentjes leert keilen xD da's cute ^^))

((juaaaah ^^ xD ‘’HINT HINT’’ *lekker subtiel weer he :3* ))

Misaki liet zich op het bankje neer ploffen. Ze strekte haar benen even en staarde naar het meer. Aan de overkant was het best mistig, merkte ze op. Ze kon de overkant nauwelijks zien. Misaki liet haar blik over het water glijden en zag de weerspiegeling van de maan. Het leek net licht te geven. Haar blik dwaalde weer naar haar benen en ze zag een grote steen naast haar voet liggen. Wat ongeïnteresseerd schopte ze deze weg.

Ryan glimlachtte even, Hij trok Misaki aan haar arm omhoog. "Kan je steentjes keilen..?" Zei hij, hoopvol keek hij haar aan. Het zou weer net zoals vroeger zijn.

Misaki keek Ryan even twijfelend aan. ''eh... beetje..'' zei ze en ze raapte een steentje van de grond. Ze richtte even en liet het steentje uiteindelijk met een zwaai los over het water heen. Maar haar poging faalde.. en hard.. xD Met een druppelhoofd keek Misaki toe hoe haar steentje gelijk naar de bodem zonk. ''eh.. juist..''

Ryan grinnikte. "Kom.." Hij pakte een steentje. "Je moet een platte steen gebruiken." Hij gooide 'm over het water, 2 keer stuiterde het steentje. Hij ging achter Misaki staan, en pakte haar ene arm vast, "Je moet zo gooien.." Hij bewoog haar arm in de goede houding. "En nu gooien" Zei hij met een glimlach.

Misaki knikte en keek serieus naar Ryan alsof haar iets uit werd gelegd dat van levensbelang was xD. Ryan ging achter haar staan en ze voelde zijn lichaam zachtjes tegen de haare aan. Het lijdde haar heel even af van waar ze mee bezig waren. Ze schudde kort haar hoofd en probeerde het steentje toen te gooien zoals Ryan had uitgelegd.

Het steente stuiterde uiteindelijk 1 keer. "En zo moet je het doen" Zei hij met een glimlach. Het leek wel of Ryan bij Misaki zichzelf durfde te zijn, bij anderen klapte hij gewoonweg dicht, en was het opeens de Ryan, die bescouwd werd als een eikel.

Misaki glimlachte triomfantelijk alsof ze iets heel goeds had behaald. ‘’yess..’’ zei ze alsof ze heel blij was. Ze wierp even een blik achter haar schouders naar Ryan, die nog steeds achter haar stond. Haar blik bleef even op hem hangen.

Ryan keek terug, Hun blikken waren gevangen. Voor een keer was het niet die valse blik, maar die charmante, ietwat verleidelijke blik die je liet smelten. Een blik die ook liet zien dat Ryan eigenlijk heel Romantisch was..

Misaki slikte even en bleef Ryan zo aan kijken. Er was iets wat hem op dat moment vréselijk aantrekkelijk maakte. Zelfs voor Misaki. Even, leek het moment perfect ~

Heel voorzichtig, Terwijl Ryan zo achter haar stond, Sloeg hij z'n armen om haar middel heen en rustte zijn hoofd op haar schouder. Hij sloot zijn ogen, Even moest hij denken aan haar geur.. Zo heerlijk.. Hij opende zijn mond even, maar reikte niet naar haar nek. Nee, hij sloot z'n mond weer en bleef even zo staan.

Misaki draaide haar hoofd weer en keek weer voor zich uit. Dit keer met een lichte blos op haar wangen. Voorzichtig leunde ze tegen Ryan aan. Voor een kort moment sloot ze haar ogen. Dit gevoel, het voelde zo... fijna aan. Het gaf iets van vertrouwen. En misschien zelfs nog wel een beetje meer...

Ryan hield Misaki tegen zich aan. Even voeld ehij weer dat gevoel wat hij zo lang geleden ook ooit had, Maar dit was anders. Het was een ander gevoel dan het vertrouwen van iemand hebben, het was meer. RYan was duidelijk verliefd. Maar hij wist het zelf nog niet zo goed..