not allowed....

Misaki rilde even. Het was best koud buiten. Maar dat maakte nu even niet uit. Ze bekeek het gebouw even van de Night Dorms. Ze zou dus zo ontsettend op haar kop krijgen als ze gepakt werd. Maar dat maakte niet uit. Ze moest gewoon even met Ryan praten, het zeker weten.. ''well.. here goes nothin'..'' mompelde ze en ze liep de poort door naar de ingang.

Ryan zat in zijn kamer, hij zat verdiept in zijn gedicht die hij aan het schrijven was. Ja, Ryan schreef gedichten. Dan kon hij zijn gevoelens op papier zetten, omdat hij die normaal gesproken weinig uitte. Hij zette een punt achter een zin, en keek op toen een aangename geur naar binnen drong. Die geur herkende hij. Het was het meisje die Asumi bij zich had..

Misaki beet even op haar lip. Het was misschien niet zo'n goed idee om aan te bellen. Dalijk deed Kaname open.. of haar zus.. of Keito. Dat laatste had ze nog niet zo erg gevonden. Misaki bekeek het gebouw even van alle kanten. Misschien kon ze erachter komen op welke verdieping Ryan zat...?

Ryan stond op, en keke naar buiten. vanuit zijn kamer kon je de ingang zien, en net wie er stond. Hij keek naar Misaki, en een grijns verscheen op zijn valse gezicht.

Misaki zuchtte. Hoe kon ze dit het beste aanpakken..? Een steen op een willekeurige raam gooien..? Nee! dalijk gooide ze perongeluk op die van Kaname. Of werd de rest wakker. Misaki krabte wat onzeker op haar achterhoofd. Geez.. daarnet leek haar plan toch iets makkellijker gezegd dan gedaan..

Ryan zag dat Misaki wat moeilijk om zich heen keek. Hij zuchtte. Dan ging hij maar, dacht hij, en schoof zijn stoel naar achteren. Met een relaxte pas liep hij naar de voordeur, met zijn ene hand in zijn zak opende hij de deur, en keek Misaki aan met die altijd mysterieuze blik. Een grijns sierde zijn gezicht. "Ik dacht al dat je zou komen.." Zei hij, zonder te zeggen dat hij haar al had zien staan.

Misaki draaide zich met een ruk om. Was ze ontdekt? Nee, het was Ryan. Ze liet een zucht ontsnappen en keek hem even aan. ''je liet me schrikken..'' siste ze en ze liep zijn richting in. ''kunnen we.. eh.. even praten?'' vroeg ze.

Ryan had een neutrale blik op zijn gezicht en hij knikte kort. "Tuurlijk.. Maar je kan niet binnen komen, Je maakt de Night class wakker.. En mij al helemaal" Zei Ryan, dat laatste zei hij onbewust bijna op een verleidelijke toon.

Misaki knikte begrijpenlijk. Aan de ene kant vond ze het wel jammer, maar het kon niet anders. ''We kunnen dan beter even een stukje gaan lopen.. richting het bos..'' stelde Misaki voor en ze trok hem een klein stukje aan zijn arm van de voordeur vandaan. Ze keek even over haar schouder naar Ryan. ''want voor de deur blijven staan helpt ook niet veel..''

Ryan's ogen gloeide even toen Misaki hem aanraakte. Aanraking was hij niet gewend, en hij vond het nogal moeilijk als een mensenmeisje aan hem zat. Hij knikte, en sloot de grote deuren van de night dorms. Langzaam begon hij te lopen.

Misaki liet Ryan's arm los en ze begonnen te lopen. Richting het bos. Misaki haalde even diep adem. Er viel even een stilte. Hij was op de een of andere manier nogal pijnlijk. Misaki slikte even. Zou hij haar weer gaan bijten..?

"Waar wou je over praten..?" Vroeg Ryan na de stilte, die lang duurde. Hij bekeek Misaki met een haast hongerige blik, maar die blik bleek wel altijd op zijn gezicht te staan. Hij schraapte zijn keel en probeerde er niet aan te denken.

Misaki slikte even. ''....toen jij mij beet... ik, eh..'' begon Misaki. Ze wist niet zo goed hoe ze met moest brengen. ''...ik kreeg een soort.. visioen? of meer een verbeelding.. ik weet niet.. ik vroeg me dus af.... heb jij mij die beelden laten zien..?'' zei ze en ze keek Ryan even aan.

Ryan dacht na. "Het zou best kunnen." Zei Ryan, zijn ogen gloeide weer die zilveren kleur toen hij er aan moest denken. Hij slikte en rustte even zijn ogen, maar opende ze snel weer.

''... zou kunnen?'' herhaalde ze hem vragend. ''hoe bedoel je.. deed je het neit met opzet ofzo?''

(( heeft hijdiebbeelden laten ziendan xd ))

Ryan liet een zucht ontsnappen. Hier moest hij even over nadenken. "ik weet het niet." ei hij uiteindelijk.

((nee xD maar ze wekte een herinnering op))

Misaki zuchtte even telleurstellend maar knikte daarna dat ze het begreep. Dan had ze zichzelf toch gek gemaakt..

((posten at lokalen en wisselplein (a))

Ryan stopte met lopen, zijn ogen waren weer die heldere zilveren kleur. "Eh.." Begon hij met moeite. Hij zocht snel naar wat pillenstrips, maar hij bleek ze niet bij te hebben. "Shit.." Mompelde Ryan en slikte.

Misaki keek even op. "wat... wat is er?" vroeg ze. Ze bekeek zijn gezicht even maar kon niet geks ontdekken, behalve dat hij wat moeilijk keek.

"Eh, Het gaat slecht, raak me niet aan en maak je geen zorgen om mij.." Zei Ryan en draaide zich om. Met alle macht probeerde hij zichzelf te beheersen, maar he tging gewoon heel moeilijk.

Misaki schrok even toen ze hem zo zag. Moest ze wat doen? Kon ze hem helpen..? Misschien had ze niet zo moeten uitgaan van de eerste indruk die ze had van Ryan. Want achteraf, kon hij best aardig zijn. "...m-moet ik iemand halen.....?" vroeg ze wat benauwd.

"Ne eh." Zei Ryan, hij keek op naar Misaki. daarna begon hij weer te zoeken. "Het gaat al.. Het gaat al.." Maakte hij zichzelf wijs, hij vond een strip en drukte er twee witte tabletjes uit, die hij snel innam. Langzaam ging het wat beter met hem.

Misaki bleef Ryan aankijken. Als je niet beter wist, leek haar blik haast bezorgd. Ryan leek wat rustiger te worden na de pil. Misaki slikte even en liet haast onmerkbaar een zucht ontsnappen. "..je liet me even schrikken.." zei ze met een flauw glimlachje. "voel... je je beter?" vroeg ze voorzichtig.

Ryan knikte. "Ja.." Zei Hij zachtjes. Je kon aan hem zien dat hij z'n best probeerde te doen om haar niet te bijten, en om aardig te doen. Want Ryan was verziekt door alles en iedereen om zich heen, waardoor een dikke muur zijn echte emoties omringde. Ryan keek op. "We kunnen verder" Zei hij met een zwakke glimlach.