Aparte RPG: Lovely world

Een normaal leven, een normale school. Maar blijft alles wel normaal na de middelbare? Het antwoord is nee. Het afgeleggen dorpje in California is vergiftig. Iedereen om je heen veranderd, in een monster. Nouja een zombie, die zombies willen alleen mensenvlees, ze weten niets meer. Het zijn net vampiers die naar bloed smachten maar deze monsters willen je verscheuren tot het bot. (Ja Jenni, net als de film en onze RPG) Een tegenmiddel is er niet, 6 mensen blijven in het nu afgeleggen stadje. Proberend een manier te vinden om de monsters te genezen zodat het weer mensen worden en iedereen weer veilig terug kan, want het gaat steeds verder, als er niets meer is zullen ze de andere staten onveilig maken, maar natuurlijk kan je je ze ook gewoon neerschieten. Het voordeel wel is dat de monsters alleen in het duister kunnen leven. Ze kunnen namelijk niets zien in het licht en verbranden. Maar dat betekend niet dat ze je met rust laten. Want in een winkel ben je al niet meer veilig. In het begin van de RPG zullen deze wezens dom zijn, maar later zullen ze jagen in groepen steeds moeilijker zul je ze kunnen verslaan. Kan jij ze wel tegen houden?

3 meisjes
- bezet door nicole
- bezet door francis
- vrij

3 Jongens
- bezet door nicole
- Vrij
- vrij

Wil je meedoen? vuld dit invulijstje in en plaats een berichtje
Naam:
Leeftijd:
Uiterlijk:


De rest moet je duidelijk maken in de Rpg zou kun je langer posten Want ik sta GEEN ONLINER toe. Ik heb daar echt een hekel aan.
Minimaal volle 3 regels, en dat kan makkelijk omdat je haast niets hoefde in te vullen. Liefst REAL LIFE PERSONEN, vampiers bestaan hier niet, je persoon kan er nog wel in geloven

Personages nicole

Naam: Lilith
Roepnaam: Lilly zo stelt ze zich ook voor
Leeftijd: 17
Uiterlijk:

Spoiler:

Brooke Bones

Naam: Elliot
Leeftijd: 21
Uiterlijk:

Spoiler:

Alex Evans

OMGOSH.. I'M SOOOO IN!

Naam: Cherry-an (spreek je uit als 'sjerrie-èn', op z'n ENGELS dus!)
Bijnaam: Cher, Cherry.
Leeftijd: 18
Uiterlijk:

Spoiler:

Karakter:
Positief; Slim, behendig, goed gebekt, goed in het behouden van échte vriendschap, moedig, geeft mensen vaak een tweede kans.
Negatief; Koppig, snel een vooroordeel, kort lontje, kan een enorme bitch zijn (als het moet), niet snel medelijde met andere, niet bang om regels te overtreden, beetje buitenbeentje.

Cherry-an is een beetje een raar figuur. Ze kan op het ene moment heel vrolijk zijn en op het andere moment best wel depresief. Dit is ze ook een tijdje geweest. Dat kwam door haar tweeling zusje die, toen Cherry-an 16 was, was omgekomen door een verschrikkelijk auto-ongeluk dat deels Cherry-an haar schuld was. Ze heeft het er de afgelopen jaren erg moeilijk mee gehad. Haar eerdere vrolijke persoonlijkheid is best wel omgeslagen. Je moet het haar dus niet te kwalijk nemen als ze weer eens een van haar 'uitbarstingen' heeft. Haar ouders heeft ze nooit gekent. Toen zij en haar zusje geboren waren, werden ze vrijwel direct gebracht naar een kindertehuis. Hier zijn ze opgegroeid. Vrij gelukkig, maar ze hebben altijd wel het gevoel gehad dat er iets miste in hun leven..

Ha! ik doe dus zo hard mee he!

Naam: Ryan
Leeftijd: 23
Uiterlijk:

Spoiler:

Naam: Dakota
Bijnaam: Doka
Leeftijd: 20
Uiterlijk:

JA IK WEET HET, HET MOETEN OOK ALTIJD EMO'S ZIJN.

Spoiler:

nog een jongen dan maar ^^

Naam: Jae-Hwa (spreek je uit als 'Djé-wah' op zn KOREAANS dus xD)
Bijnaam: Jea,
Leeftijd: 20
Uiterlijk:

Spoiler:

Gestyld haar:

Spoiler:

(LIEFDE VOOR TEAMIN <333333333)

Oke het zit dus nu officeel vol
Let's start vergeet niet dat je je minimaal 3 regels moet
En ze wonen NIET samen in 1 huis dus maak je eigen verhaal

Lilly lag nog in haar bed toen haar wekker ging. 5 uur sóchtends. Het irritante gepiep werd iets te veel. Met een klap sloeg Lilly tegen de wekker aan maar uit ging deze niet. Het gepiep werd luider. Lilly deed geirriteerd haar ogen openen. ''Uit!'' zei ze alsof de wekker naar haar luisterde. Maar die ging natuurlijk niet uit. Ze pakte de wekker beet en smeet hem in de hoek. Hij spatte uit één maar op de ene of andere manier bleef hij af gaan. Ze legde haar kussen op haar hoofd. In de andere kamer van het huis lag nog iemand, een jongen genaamt, Elliot. ''Lilly wekker!'' mompelde hij slaperig.

((maar.. wanneer komen ze elkaar dan 'tegen..?')

"RYAN SLAAPKOP KOM VERDOMME JE TERINGNEST UIT." GIlde een rozeharig meisje, Ze smeet een kussen naar het hoofd van de arme jongen die in bed lag. "Houd je smoel kreng!" Riep Ryan terug, zo ging het elke ochtend. "Houdt zelf je smoel, ongemanierd stuk vreten!" Riep ze net zo hard terug. Ryan vloekte wat onhoorbaars. "Het is verdomme elke keer weer het zelfde liedje.." Mopperde hij. "Moet je je nest maar uitkomen. En noem me geen kreng, ben meer waard dan jou" Zei Dakota, Het meisje, met een grijns. Ze liep in haar ondergoed, met een dun overhemd over zich heen. Ryan ging rechtopzitten, zijn haren zaten helemaal door de war. Hij krabde even op z'n hoofd. "Diepe zucht.. Doka, tieft op, ik ben naakt" Mopperde Ryan en trok zijn dekens verder omhoog. Die twee waren niet te genieten met z'n tweeen.

((Ik ga ff douchen))

Cherry-an zat met opgetrokken kniën op een bankje. Ze keek naar de mensen die voorbij liepen. En dat waren er vrij weinig aangezien het net ochtend was. Ze verborg haar mond wat achter haar kniën en keek bijna verdrietig voor zich uit. Ookal voelde ze zich helemaal niet zo. Of, misschien wel een beetje. Haar haar golfde wat zachtjes mee op de wind. Avril... wat zal Avril nu aan het doen zijn..? Zou ze aan haar denken, naar haar kijken. Een beetje zoekend keek Cherry-an naar de lucht. Niet dat er iets bijzonders te zien was. De lucht was normaal blauw gekleurd en in de verte was de opkomende zon te zien die zijn gloed uit strekte over de gras velden van het park. Cherry-an sloeg haar ogen weer neer. Zelfs aan haar tweeling zusje denken deed al pijn. En het was alweer twee jaar geleden. Twee hele lange en ellendige jaren geleden. Ze had geprobeert het te vergeten maar het lukte niet. Ze kón het niet. Dat was nóg pijnlijker geweest dan er aan te denken. Een voorzichtige zucht ontsnapte uit haar mond en vormde een raar wolkje van condens voor haar gezicht. Maar zo even als hij kwam, was hij alweer verdwenen. Verdwenen in het niets. Net als haar zus...

Jea-Hwa zat gehurkt tussen een paar plantjes. Hij hield zijn fotocamera gericht op een struikje en draaide wat aan de lens. Hij zette het beeld scherper zodat de druppeltje condens te zien waren op de fel groen gekleurde bladeren. Het zag er erg mooi uit. Hij liet de camera klikken, zonder flits. Na een paar foto's genomen te hebben, liet hij zijn camera voorzichtig zakken. Hij had nu wel genoeg foto's van planten, bomen en andere grassen. Hij stond op en veegde zijn kniën even schoon wat niet viel hielp. Het gras had zijn spijkerbroek groen laten kleuren. Achja, de was was geduldig, toch? Jea-Hwa liet zijn camera om zijn nek hangen en keek om zich heen of hij iets 'spannenders' dan planten kon fotograferen. Zijn oog viel op een meisje. Ze was zo te zien een Emo of zo iets. Of een Scene. Het maakte ook niet echt uit. Ze zag er nogal droevig uit. Het was bijna of ze het poseerde. Voorzichtig taste hij naar zijn camera en hief deze op. Misschien kon hij...

((Ooh, Jea is ook al fotograaf? xD Ene r is btw niemand meer dan alleen deze zes, + het is niet een Scene, het is Scene, of emo xD Ja ik ben betweter. Heb je btw de film iLegend gezien? daar slaat deze RPG op.))

Ryan zuchtte diep, Nadat Dakota uit de kamer was, had hij zijn broek aan getrokken. hij schudde even zijn hoofd, Doka was gewoon niet uit te staan "Ryan! Injectie!" Riep Dakota vanuit de keuken, ze was een ontbijt aan het klaarmaken. "Wat mot je op je brood?!" Riep Dakota schel, ze slofte weer naar Ryan's slaapkamer, hij stond met ontbloote borst mt een injectienaald in zijn hand. De injecti was goed, zodat De laatste mensen die nog rondliepen hier niet ook 'zombie' werden. En die injectie moest voor half zes gedaan zijn, anders eindigde je net zoals de rest. Maar een tegengif.. nee, dat was het niet. "Ik wil.. Hagelslag" Zei Ryan, nu met een overblij gezicht. "Ook altijd die pesthagelslag.." Mopperde Dakota weer, Ze had op alles wel een weerwoord. Ryan injecteerde het 'serum', En trok de naald weer uit zijn huid voordat hij de naald steriliseerde. Hij wierp een blik op zijn fotocamera die in de stoel lag, met allerlei filmrolletjes, en GB kaartjes ernaast. Zo zou hij naar buiten gaan, en op zoek naar iets interessants. Of.. Een idee schoot hem te binnen. "Doka," begon Ryan. "WAT." Riep Dakota schel terug. "Wil je weer model voor me zijn?" Vroeg hij liefjes toen hij de keuken in was gelopen, Dakota keek hem dodelijk aan, Maar schudde uiteindelijk toch haar hoofd met een grijns.

(( Ze komen elkaar in het verhaal van zelf tegen, ))

Lilly kroop uit haar bed en slofte naar de andere kamer. ''Opstaan, pindakaas neukende lul.'' ''Nog heel even,'' Lilly zuchtte en pakte een injectie naald.Elliot lag verspreid op de vloer als een dooie aangezien hij uit bed was gevallen. Lilly stak de injectienaald vol in zijn been. Elliot schreeuwde het uit. ''Godverre domme LILLY!'' ''Had je maar moeten opstaan, dan had je het zelf kunnen doen,'' zei ze met een schijnheilig lachje.

((at Jenni: ja, ja, ehm nee.. =.=, en jep...))

Na een tijdje met haar ogen dicht te hebben gezeten, opende Cherry-an dan uiteindelijk toch haar ogen weer. De stilte was pijnlijk. Zo had ze geen afleiding. Cherry-an liet haar benen zakken waarbij ze onbewust een andere pose aannam voor Jea-Hwan's foto. Ze had hem nog niet in de gaten gekregen. Ze was te druk in haar 'eigen' wereld. Plots hoorde Cherry-an een vreemd geluid achter zich. En het was niet Jea die met zijn camera klikte of flitste. Het geluid klonk als een vreemd soort gezoem. Iets in haar zei dat ze beter kon opstaan, en naar het tehuis terug kon gaan. Maar een ander gedeelte in haar kon het niets schelen. Waarvoor zou ze? Zou ze moeten vluchten dan? Voor wie? Mummies.. schoot haar toen te binnen. Maar ook dat maakte weinig indruk op haar. Het kon haar ook allemaal niet meer schelen. Dan zou ze misschien gegrepen worden door zo'n ding. So what? Zo leuk was haar leven ook weer niet.

Ryan keek op zijn horloge, Hij deed weer eens moeilijk en kon het niet zien. "Ryan.. Doe normaal.." Ryan trok een schattig gezicht. "Ah toe, wil je please model zijn? pleaaase?" Smeekte hij, Ryan viel op zijn knieen en vouwde zijn handen samen. Dakota lachtte kort en zachtjes. "Goed dan. Maar trek eerst een shirt aan" Ze woelde even door haar vriend zijn haren, Dakota en Ryan waren vrienden en aan elkaar gewaagd Sinds Dakota's geboorte. Ryan zou niet weten hoe hij zonder haar moest, Die relatie was als broer en zus. "Dan ga ik me ook omkleden.. Wat moet ik aan Ryan? Jij bent de shooter.." Zei Doka met een vriendelijke knipoog, Ze opende haar kast. "Doe een shirt van mij aan, Doe je haar in een schuinde staart en geen broek of schoenen, sokken ook niet. Armbanden ook uit, gewoon heel simpel. En durf je in de voortuin te staan? Daar is een grasplekje.." Zei Ryan met een glimlach, Hij vond dit soort dingen altijd geweldig om te doen. het was zijn passie. Dakota knikte zonder aarzeling. Zij wel, Ryan zou dat nooit durven. Je zou he tniet zeggen, maar Ryan was een bescheiden jongen. "Ik doe wel een heel kort broekje aan, als je het niet erg vind, Ik ga niet in m'n onderbroek" Ryan knikte. "Stretch broekje" Dakota knikte terwijl ze in een shirt van Ryan kroop.

Spoiler:

Lilly zuchtte en stak een injectie in haar eigen arm. Ze trok even een pijnlijk gezicht. Elliot keek haar dood aan. ''Kan je van me af gaan?'' ''Natuurlijk, Elliot. Als jij gaat douche.'' Elliot zuchtte, ''Geen zin,'' Lilly zuchtte, ''Waarom niet,'' ''Néh de zombies vallen dan dood door de stank.'' Lilly trok een vies gezicht, ik val eerder flauw van jou geur dan hun hoor,'' Elliot greens. ''Is ook de bedoeling.'' Lilly bolde haar wangen en sloeg met een kussen op zijn hoofd.

"Trouwens.. Doka, Je moet nog douchen" Dakota zuchtte geirriteerd. "Ja Ryan..Vanavond.. Nu eerst makeup en haar" Zei ze en slofte naar de badkamer, ze greep haar stijltang vast en stopte hem in het stopcontact, ongeduldig wachtte ze en uiteindelijk begon z ehaar haren te stijlen, In model, Zoals het altijd zat. "Misschien ga ik m'n haar wel laten knippen.." Zei ze, bedenkend hoe ze er uit zal zien. Ze bond haar haren in een schuine lage staart, Kamde het nog plat en spoot haar hele haar vol met haarlak, Het was altijd een gedoe, Maar Ryan stond net zo lang voor de spiegel als Dakota. Ze opende haar toilettas, die uitpuilde van de make-up. Ze pakte De foundation, smeerde haar gezicht lichtjes in en wreef haar wallen weg. Daarna pakte ze een bijpassende roze oogschaduw en een zwarte eyeliner, maakte haar ogen op, Deed mascara op en keek zichzelf even aan in de spiege. Ze was weer mooi, en kon er weer tegenop. Gelukkig was het warm buiten, anders zou ze dit nooit doen. In de andere kamer zat Ryan zijn camera gereed te maken.

Cherry-an zag in haar ooghoeken iets bewegen. Vlug draaide ze haar hoofd. Haar hart begon nu toch wel ietsjes op hol te slaan. Haar blik bleef strak gericht op de bosjes waar ze dacht een beweging te hebben gezien. ''Hallo..?'' zei ze wat twijfelend. Cherry-an stond op van het bankje maar maakte geen aanstalte om zich om te keren en weg te rennen. In tegen deel, ze liep op de bosjes af. Nét toen ze zich voorover wilde bukken om te kijken wie of wat er zich tussen de struiken verborgen hield, kwam Jea-Hwa overeind. Cherry-an sprong uit reflex naar achter. ''Hé, rustig.. ik ben geen zombie hoor, als je dat dacht..'' begon Jea. Cherry-an keek Jea wantrouwend aan. ''Dat dacht ik ook niet.'' antwoorde ze droog terug. Ze liet haar blik over hem glijden en ontdekte zijn fotocamera. Op het display was een foto van haar te zien. Haar ogen werden groot. ''Zit je me nou te begluren?! Vieze pedofiel..'' riep ze uit en ze reikte haar hand om zijn camera van zijn nek af te trekken. Maar gelukkig voor hem, was Jea haar voor. Hij greep zijn camera vast alsof het een reddingsboei was en hield deze opzij, zodat Cherry-an er niet bij kon. ''Mianhe.'' *Koreaans voor 'I'm Sorry'* zei hij en hij deed voor de zekerheid een stap opzij. Cherry-an keek Jea onbegrijpenlijk aan. ''Wat lul je nou? Praat gewoon normaal zodat ik je ook kan verstaan, ja?!'' zei ze boos. Ze gaf hem een minachtige blik. Wat dacht die gare Chinees wel niet..

Even schoot Ryan hem iets te binnen. "Doka, Injectie" Zei Ryan droogjes, Hij hing zijn veelbetekenende Camera om zijn nek en keek even op het schermpje, De 'shoot' van vorige keer stond er nog op. "Heb ik al gedaan" Riep Dakota droog en kwam op blote voeten de badkamer uit. "How do i look?" Vroeg Dakota glimlachend, "Zoals gewoonlijk, Beautifull." Antwoordde Ryan daar op. "Ryan, Doe je haar ff." Zei Dakota, Ryan haalde zijn schouders op. "Neh." Zei hij, voor de grap maakte hij een foto van Dakota, precies op het goede moment. "Schitterend.." Hij liet de foto zien waar Dakota met uitgestoken tong en fuckface op stond, Dakota lachtte even en duwde de camera weg. "Bewaar je rolletje maar voor buiten" Ryan grens. "Er zit geen rolletje in."
"Dat bedoel ik." Zei Doka droog, ze begreep niet dat het een digitale camera was, ook al was ze best snugger.

Lilly stond op. '''We hebben een nieuwe wekker nodig,'' ''Heb je hem nou weer gesloopt?'' ''Nee hoor,'' zei ze schijnheilig en liep de kamer uit. Elliot zuchtte en krabbelde na een paar minuten overeind. Hij deed zijn haar weer een beetje in model en liep naar de badkamer om te douche, terwijl Lilly in de keuken stond het eten klaar te maken. Ze mopperde een beetje, over alles wat ze nog wel niets moest doen. Ze moest voor vandaag weer een hele planning maken. En daarbij wou ze ook nog wat aan haar conditie doen, dat betekende of naar de sportschool wat ze niet ging doen omdat het daar een broedplaats was voor zombies, dus dat betekende joggen. Ze propte een boterham in haar mond en liep naar haar slaapkamer waar ze haar joggingsbroek pakte en nog een shirt met een printje. Ze liep naar de badkamer en deed zonder pardon de deur openen. ''Godverre domme Lilly!'' ''Jaja, je staat de douche, rustig maar ik zal niet naar heiligdom kijken, al hoewel je die best mag scheren,'' ''He!'' Lilly greens en paktte haar tandenborstel, ''Ik zeg het alleen maar,''

Jea zuchtte en liet zijn camera weer zakken. ''Mianhe betekend het spijt me in het Koreaans..'' zei hij en hij keek Cherry-an een klein beetje geïrriteerd aan. Hij was helemaal geen pervert, en zo wilde hij al helemaal niet overkomen. Cherry-an staarde Jea nog een beetje wantrouwend aan. ''Waarom zit je in hemelsnaam tussen de bosjes foto's te maken.. van mij!'' zei ze verontwaardigd na een kleine stilte. Jea keek op en bekeek Cherry-an even. Eigenlijk was ze nog mooier dan op de foto's. Ze had iets.. iets apparts. Misschien zou ze model voor hem willen staan. In gedachte verzonken vergat Jea bijna de vraag die Cherry-an hem stelde. Ze keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan en had haar armen gekruist. ''Ik.. ik fotografeer..'' zei hij wat warrig en hij hief zijn camera op. Cherry-an rolde met haar ogen. ''Ja dat zie ik ook nog wel.'' antwoordde ze wat fel. ''Ik zag je zitten en, eh.. je pose was erg mooi en zo.'' het was deels waar. ''Dus ik nam een paar foto's. Vind je het heel erg?'' vroeg hij bijna hoopvol alsof hij wilde dat ze met 'nee' antwoordde. Maar hij kon al bijna raden wat ze zou gaan zeggen. ''Ja.'' antwoordde Cherry-an wat nors terug. Ze keek hem niet aan maar uiteindelijk liet ze haar blik weer naar zijn gezicht glijden. Hij zag er wat telleurgesteld uit. Hij wilde de foto's niet verwijderen. Ze waren zo mooi geworden..

"Hier, je boterham" Zei Dakota nog en ze rende snel naar de keuken. Ryan knikte en propte de granensnee in zijn mond. "Neem een wapen mee Ryan.." Zei Dakota alsof het geheim moest zijn. Ryan knikte. "Jaja.." Mompelde hij, en greep zijn revolver van zijn nachtkast, je moest overal alert voor zijn.

Uiteindelijk, nadat de twee hun tanden nog hadden gepoetst, stonden ze buiten. Ryan seinde Dakota dat ze gewoon even moest gaan lopen, en dat hij dan foto's zou maken. "Ga met je handen door je haar." Zei hij, hij hurkte wat en fotografeerde Demi terwijl ze even door haar haren ging. Een paar mooie foto's werden genomen. Dakota had gewoon altijd zo'n mooie uitdrukking op haar gezicht, een uitdrukking waar een verhaal achter zat. En Ryan wist dat verhaal, Alleen hij. En alleen hij kon het vertellen, Want hij was er bij geweest.. In het schermpje van Ryan draaide Dakota zich om, Ryan keek op. "Is er wat..?" Vroeg hij, met een vragende blik keek hij haar aan. Dakota veegde haar haren uit haar gezicht, die er in waren gewaaid door de wind. "Ik hoor mensen praten.." Zei ze zachtjes, en keek in de richting waar ze het vandaan hoorde komen.

Cherry-an zuchtte uiteindelijk. ''best.. hou die stomme foto's maar..'' zei keek nijdig de andere kant op. Zijn gezicht had haar een beetje geraakt. Jea's gezicht klaarde op. ''kamsamnida'' *thank you* zei hij dankbaar. Cherry-an keek hem weer met een norse uitdrukking op haar gezicht aan. ''dank je..'' verbeterde Jea zich. Cherry-an reageerde er niet echt op. Even viel er een stilte. Cherry-an staarde wat naar de bosjes waar Jea tussen had gezeten. ''Wat ga je dr eigenlijk mee doen? Met die foto's bedoel ik.'' vroeg Cherry-an en ze wees naar zijn fotocamera. Jea pakte zijn camera even beet en haalde zijn schouders op. ''Ik denk op mijn computer bewerken, uitprinten en in mijn fotoboek stoppen..'' antwoordde hij en hij keek Cherry-an even aan die duidelijk zijn blik ontwijkte. Ze schraapte haar keel even. ''Dus..'' begon ze. ''Veel succes nog daarmee.'' ze draaide zich om en liep weer richting het bankje. ''hé, wacht..'' riep Jea haar na en hij liep wat haastig achter haar aan. Cherry-an draaide zich een beetje geïrriteerd om. ''wat?'' ''Je hebt me niet eens je naam gezegd..'' antwoordde Jea een beetje hoopvol. Cherry-an knikte alleen maar. ''Ja, dat klopt.'' zei ze alsof ze niet wist wat hij bedoelde. ''Nou, ik ben Jea-Hwa, voor als je het wilt weten.'' zei Jea maar aangezien Cherry-an zich niet voorstelde. Hij klikte zijn camera uit en ritste zijn jas een klein stukje open. ''Cherry-an..'' mompelde ze uiteindelijk en met veel moeite terug naar Jea. Ze deed weer eens moeilijk. En waarom? Juist, om niets..

"Ik wil gaan kijken." Zei Dakota, ze trok Ryan aan haar arm. "Maar Doka.. Je loopt op je blote voeten.." Zei hij nog, "Dus?" Zei ze brutaal, alsnog begon ze richting het geluid te lopen. Ze dacht dat ze wild werd, toen ze mensen zag. "RYAN.. MENSEN!" Riep Dakota, Dat had ze al zo lang niet gezien. "En ik dacht nog wel dat ik eenzaam zou worden.. Zei Dakota glimlachend. Maar die glimlach verdween snel. Ze kon nooit lang glimlachen. Een 'buitenlandse' Jongen viel Dakota op. Hij was best knap, Dakota hield wel van een andere cultuur. Ze liep langzaam af op de jongen, In Ryan's wijde shirt en op haar blote voeten. Ze klauwde even in haar schuine staart, Ze haatte het als haar haren gingen klitten.

Lilly zuchtte diep en spuugde vervolgens haar tandpasta uit. Ze richten zich weer op Elliot. ''Nou, schiet op! Ik wil ook douche,'' ''Sinds waneer,'' grapte elliot. Lilly rolde met haar ogen, ''Haha erg leuk, nee serieus...'' ''Ben ik...'' ''Elliot ik zweer je, als je zo door gaat spelen morgen een poker spelletje,'' Elliot werd rood. ''Laat maar,'' ''Goed zo,'' zei Lilly met een grijns ''schiet op,'' Ze liep weer naar haar kamer en pakte haar ipod, vervolgens liep ze weer terug. Elliot had een handdoek om zijn middel geslagen. ''Hehe, eindelijk. Ga je aan kleden.'' ''Sinds wanneer heb jij zoveel haast.'' ''Ik wil wat dingen doen,'' ''Zoals wat?'' ''Dvd's halen, wekker halen en joggen. Voordat het weer avond word want dan moeten we weer op pad.'' Elliot snoof. ''Conditietraing?'' ''Ja, het is handig.'' ''Goed,goed ik ga mee.'' Lilly knikte, ''Ontbijt staat in de keuken.'' Elliot knikte kort en liep de badkamer uit zodat Lilly zich kon wassen. 10 minuten daarna stond ze haar haar te fohnen en deed ze haar make-up op. ''Ben je nou eindelijk klaar?'' zeurde Elliot die tegen de deurpost leunde. Lilly deed een banada op haar hoofd en knikte, ''Nu wel,'' ''Oke, laten we dan gaan.'' ''Goed.'' Ze pakte haar revolver en haar ipod. Snel zocht ze een liedje op en deed haar oortjes in haar oren. Goed keurend keek ze naar het liedje wat opstond en stopte het in haar zak. ''Let's go,'' zei Lilly. Elliot was al buiten en wachtte ongeduldig. Hij had geen revolver bij zich, nee hij had zijn geweer op zijn rug hangen net zoals de kogels. ''Moet dat nou echt als je gaat joggen.'' ''Ja,'' Lilly zuchtte. Langszaam begon ze te rennen maar later werd haar tempo gelijk, Elliot kon haar gemakkelijk bij houden aangezien hij wat langere benen had.

Cherry-an had alweer genoeg van dit gesprek. Ze had eigenlijk helemaal geen behoefte aan mensen om zich heen. Althans, ze had geen behoefte aan hém om haar heen. Ze ging kort met haar hand door haar haar en draaide haar uiteindelijk weer om. Al snel werd haar hand gegrepen door iemand achter haar, vermoeddelijk Jea. Hij wilde haar alleen maar tegen houden om te vragen waar ze naar toe ging. Vlug trok ze haar hand weg en keek hem aan alsof hij iets vies was. ''RAAK me niet aan!'' riep ze uit. Wat geschokt keek Jea haar aan. ''Wat the.. ik wilde alleen maar..'' ''Ga weg, vieze Chinees..'' Cherry-an liep met grote passen weg maar niet veel later werd ze alweer tegen gehouden. Het boze gezicht van Jea staarde haar aan. ''Nou moet jij eens goed luisteren..'' begon hij. Zelfs als hij boos was, zag hij er nog leuk uit (XDDDD dat moest even!!!) ''Ik heb veel van je gepikt, me laten beledigen en bijna laten afpersen terwijl ik de hele tijd probeer aardig te zijn.. Je loopt de hele tijd te snauwen en vervolgens discrimineer je me ook nog.. EN IK BEN GEEN CHINEES, MAAR EEN KOREAAN VERDOMME..'' riep Jea uit. Hij was een beetje rood aangelopen en heeg zelfs even. Cherry-an had hem verbaasd, bijna bang aangestaard. Dit.. had ze niet verwacht.

"Wowowowow.." Riep Dakota uit. "Ik zie hier beschaving, en gelijk word er tegen elkaar geschreeuwd.. Leuke eerste indruk" Zei Dakota, ze ging even door haar haren heen en keek Jea wat geinteresseerd, maar geschokt aan. Daarna keek ze Cherry-an aan. Ze schudde haar hoofd, haar roze haren waaide even in de wind. Maar helemaal roze was haar haar niet, delen ervan en het zat echt leuk. "Eh.." Hoe moest Dakota nu een gesprek beginnen? Sociaal was ze echt slecht.