Again......

Daichi dacht dat hij wild werd. Hij zou letterlijk gek worden als hij NU geen bloed zou proeven. Hij wilde het op een rennen zetten maar een sterke greep hield hem tegen. Wat nijdig keek hij achterom. Hij zag Sayuri die hem waarschuwend aankeek. "Daichi," begon ze. "ik kan me niet herinneren dat het tappen van mensenbloed is toegestaan op schoolterrein.." fluisterde ze fel.

Abigail keek niet meer achter zich. Ze rende naar Alex Kamer en deed zonder te kloppen de deur open. ''Ahw! Abbi! Ik sta me om te kleden ja, mag ik ook wat privecy?'' ''Nee, niet nu.'' piepte Abbi angstig. Alex trok zijn wenkbrouw op, ''Wat is er?'' ''Daichi hij..'' ''Ik weet genoeg.'' gromde Alex, Hij trok snel een trui over zijn hoofd en liep de gang op. Daar bleef hij staan aangezien hij Sayuri al zag.

Daichi keek wat verwilderd naar Sayuri. Suyuri trok Daichi aan zijn kraag naar zich toe. "denk je dat Kaname hier blij mee zal zijn als hij dit hoort.. je weet wat er de laatste keer met je gebeurde.." fluisterde ze bijna uitdagend in z'n oor. Ze liet hem hardhandig log en keek hem met een minachting blik aan. "je bent laag gezonken, Daichi.. erg laag.. azen op mensenbloed om je eigen honger te stillen.. als Kaname.." ze kon haar zin niet afmaken, Daichi was opgesprongen en pakte haar ruw vast. "met Vampire bloed kan ik ook leven.." siste hij gevaarlijk terug en hij rijkte naar haar nek. Hij was doorgedraaid..

Alex zag wat er gebeurde en snelde er naartoe. Hij pakte Daichi's kraag vast en liet hem boven de grond zweven. ''Niet zolang ik er bij ben,'' siste hij fel. ''Jij bijt niemand, je neemt gewoon je bloedpillen in.'' gromde hij fel. Alex zag er onverzorgd uit. Zijn lange zwarte bruine haren hingen naar beneden, je zag nog net zijn bruin rode ogen onder zijn haar vandaan komen.

Sayuri had de snelle handeling van Daichi niet zien aankomen. Wild stribbelde ze tegen in de hoop los te komen uit zijn greep. Ze voelde uiteindelijk dat hij los liet en Sayuri viel naar achter op de grond. Wat beduusd keek ze naar Daichi en Alex.
Daichi deed moeite om uit de greep van Alex te komen. "laat me los.." siste hij. bloed.. ik moet bloed.. galmde er door zijn hoofd.

Alex keek dood naar Sayuri. ''Gaat het?'' vroeg hij kalm. Abigail keek heel voorzichtig naar de gang want uit Alex's kamer komen deed ze maar niet. Ze keek Hoe alex Daichi totaal nergeerde terwijl hij wel wanhopig probeerde los te komen. Alex richten zich weer op Daichi, ''Weetje, ik denk het dat handig is als je nu wat bloedpillen in neem.'' zei hij rustig. Zijn toon was emotieloos. Alsof hij geen emotie had, het was gewoon eng om te zien.

Sayuri knikte en kwam overeind. "Daichi.. kijk niet raar op als je tijdelijk geschorst wordt door Kaname.." zei ze nog tegen hem. Ze graaide in haar zak en haalde er 3 bloodpills uit. Ze pakte Daichi's kin vast en hief deze omhoog. "mond open.." mompelde ze en ze probeerde de pillen in z'n mond te proppen wat moeilijk ging aangezien hij erg tegenstribbelde.

Alex bleef Sayuri aan kijken terwijl ze wat moeilijk de bloodpills in zijn mond propte. Alex zuchtte wat geirriteerd. ''Slik gewoon door, pindakaas neukende lul!'' gromde hij geirriteerd. ''Of ik laat je ze in nemen en dat wil je niet.'' siste hij fel.

Met veel moeite wist Sayuri de pills in Daichi's mond te krijgen. Maar Daichi slikte niet door. Hij moest niets hebben van dat kunstmatige spul. Alleen echt bloed zou zijn honger echt stillen. "als je niet slikt, stik je.." zei Sayuri droog met een opgetrokken wenkbrauw naar Daichi toe. Uiteindelijk slikte Daichi ze door. Hij had geen keuze. Direct na het innemen van de pillen werd Daichi wat rustiger. Zijn 'rustige' toestand zou alleen nogmaar erger worden aangezien het er drie waren. Sayuri slaakte een zucht van opluchting en vermoeidheid. Ze keek Alex even aan. "bedankt.." zei ze en ze ging even onbewust met haar vingers over haar nek. Daichi's scherpe tanden hadden wat schrammen achter gelaten..

Alex liet Daichi los toen hij de bloodpills had door geslikt. Hij knikte alleen kort naar Sayuri en richten zich op Daichi, ''Als jij nog 1 keer probeerd mijn zusje te bijten haal ik persoonlijk je tanden uit je mond, begrepen?'' zei hij fel. Hij keek naar Sayuri's nek. ''KOm, laat mij je helpen,'' Hij deed een stap dichterbij en boog zich over haar nek. Heel voorzichtig liet hij zijn tong over haar nek glijden, zodat het begon te helen. Meteen daarna nam hij een bloodpill in, de laatste tijd was hij er aan verslaafd geraakt.

Wat verward had ze Alex aangestaard maar ze had het toegelaten toen hij haar schaafwond schoon likte. "eh en weer bedankt.." zei ze en ze glimlachte even. Op de een of andere manier voelde ze zich raar van binnen. Misschien.. kon zijzelf ook wel een bloodpills gebruiken. Ze rijkte naar haar zak en stopte er een in haar mond.

Alex knikte alleen, ''Graag gedaan,'' zei hij rustig. Hij keek naar Daichi en keek daarna naar achter, Abbi stond nog steeds toe te kijken bij zijn slaapkamer deur. ''Kom ik breng je naar de poort.'' zei hij rustig. Abigail knikte en liep snel naar Alex toe, ze keek angstig naar Daichi ze was bang van hem geworden. Alex had gelijk hij was niet te vertrouwen maar welke man nou wel. Ze waren allemaal niet te vertrouwen.

Daichi liet zich langzaam op zijn kniën zakken. Hij leek wel verdoofd. Misschien was 3 pillen toch niet zo'n goed idee geweest.. Sayuri ondersteunde hem snel en hees hem omhoog. Ze zuchtte diep. "kom.. ik denk dat je beter even kunt gaan liggen.." zei ze tegen Daichi. Daichi keek enkel stoned voor zich uit en sleepte zich langzaam voort richting zijn kamer, ondersteund door Sayuri.

Alex pakte Abbi's pols vast en loodste haar naar de deur waar ze ook naar binnen was gekomen. Hij deed de deur openen. ''De volgende keer moet niet voor problemen zorgen, oke?'' Abbi beet op haar onderlip, ''Ja,'' zei ze alsof ze een kind was. Dit gedoe is allemaal jou schuld Alex drukte een kus op haar voorhoofd. ''Ga nou maar naar de day dorms.''

Misaki liep het plein over. Zoals gewoonlijk wierp ze een blik op de night dorms. Zou Ryan binnen zijn? Hoe graag ze even naar hem toe wilde en in de night dorms zijn. Maar, het mocht niet. Haar zus en Kaname hadden het verboden. Misaki zuchtte even en liep door. Plots hoorde ze de grote deur van de night dorms opengaan. Er waren stemmen te horen. Van een jongen als ze het goed hoorde. Nieuwsgierig als ze was draaide Misaki zich om. En inderdaad, ze zag een jongen staan. Misaki stopte met lopen en fronste haar wenkbrauwen even. Das vreemd, die jongen kende ze helemaal niet. En Misaki kende zowat iedereen uit de night dorms.. Ze zag ook een meisje bij hem staan. Ze zag er wat benauwd uit, bijna in shock...

Alex liet zich haast nooit zien, hij zat vaak in zijn kamer. Hij kwam er alleen uit voor de wisseling en was dan zelfs afwezig. Hij was een ontzichtbare. ''Wees voorzichtig oke?'' ''Maak je geen zorgen om me Abbi,'' zei Alex rustig. ''Ik ben hier binnen wel veilig,'' ''Niet voor je zelf,'' Alex zuchtte, ''Abbi, asjeblieft. Ga slapen. Maak je geen zorgen asjeblieft.'' Abbi zuchtte, ''Goed,'' Alex drukte een kus op haar voorhoofd. ''Ik zie je morgen, bij het strand goed?'' ''Oke,'' Abbi draaide zich om en liep richting de poort. ''Truste zussie..'' Abbi stak haar hand alleen op en liep verder met haar handen in haar zakken en hoofd naar de grond gericht naar de day dorms.

Misaki merkte dat het meisje dichterbij kwam. "hé.. gaat alles wel oke? Je ziet zo bleek.." sprak Misaki het meisje aan terwijl ze naar haar toe liep.

Abigail schrok zich dood. Ze had Misaki niet verwacht hier. Abigail had vele verhalen gehoord over dat meisje, geen slechte verhalen maar wel verhalen. ''U-uh hoi,'' zei Abbi droogjes. maar antwoord geven op die vraag deed ze niet. ''Er is niets,'' zei zerustig.

Misaki schrok ook wel een beetje van Abbi's reactie. Ze had niet verwacht dat ze zo zou schrikken xd ''ow sorry, ik wilde je niet laten schrikken ofzo'' zei ze met een klein glimlachje. Ze bekeek Abbi kort. ''weet je zeker dat het oké gaat..? Je ziet er niet zo uit..'' vroeg ze. Misaki kwam dan misschien over als een bemoeial maar ze bedoelde het goed...

Abbi keek Misaki aan, ze krulde haar lippen even, het was meer een nep lachje. ''Maak niet uit, ik had beter moeten uitkijken.'' zei ze emotieloos. Ze hield er niet van als mensen door bleven draven, ''Er is niets, zei ik toch.'' zei Abbi lichtjes geirriteerd. Ja ze was geschrokken van Daichi, ze had niet verwacht dat hij haar wou bijten.

Misaki haalde haar schouders op. ''oké.. als jij het zegt..'' zei ze. Eigenlijk wilde Misaki al weer doorlopen, maar even schoot haar iets te binnen. ''hey.. jij, zit toch in de Day Class..?'' vroeg ze een beetje twijfelend. Ze had zo'n vaag vermoedde dat ze haar al eens eerder gezien had.

((srry voor late post, was/ben bezig met reageren op jou rpg verhaal ding XD))

Abbi wou weer weg gaan maar net toen ze door wou lopen vroeg het meisje iets. Ze keek haar recht aan. ''Ja, jij ook toch?'' ze plukte aan haar zwarte uniform. ''Anders was hi wel wit.'' zei ze rustig.

Misaki knikte. ''ja.. ik ook..'' zei ze. ''nou.. misschien zie ik je nog wel..'' zei ze en ze draaide zich weer om. Uiteindelijk keek ze toch nog even achterom, over haar schouder. ''dus.. alles is écht oke?'' vroeg ze met een klein lachje. Gewoon voor de zekerheid, om te checken..

Abigail knikte, ''Ja, tot dan.'' zei ze met een zwak glimlachje. Toen Misaki zich omdraaide om weg te lopen, ontsnapte een opgeluchtte zucht uit haar mond. Ze was blij dat ze weg ging. Want abbi was niet iemand die je echt sociaal noemde. Ze was bang om afgewezen te worden omdat ze er wat anders uit zag. De meeste hier zagen er uit als engeltjes hier, en zij... Zij had geluk dat ze dit uniform elke dag aan kon trekken want geld voor dure kleding had ze niet. Ze zou dan eerder een vuilniszak dragen dan een shirtje van dolce&gabana. Het was niets voor Abbi dat was ook waar. Gaf haar maar gewoon een simpel wit of zwart shirtje en een korte spijkerbroek met haar rode legerlaarzen en haar rode handschoentjes zonder vingertoppen. Ja die outfit kon ze wel elke dag aan trekken. Die outfit had ze dan wel gestolen uit een kleding winkel en de legerdeshels bak maar toch. Ze was er blij mee. Daar ging het om. Net toen Abigail weer weg wou lopen vroeg het meisje of het wel echt goed ging. onopgemerkt rolde ze met haar ogen en draaide zich weer naar Misaki toe. ''Ja, echt.'' zei Abbi en foceerde een klein lachje. Ze was goed in acteren met dit soort dingen. Dat leerde je allemaal op straat. Ze kon ook heel zielig doen maar dat had meer zin gehad als ze kleiner was geweest dan kon je het geld van die mensen gewoon stelen als de andere het slachtoffer bezig hield.